Prapremiera tego przedstawienia miała miejsce w Théâtre de l'Hôtel de Bourgogne w Paryżu, 1 stycznia 1677. Przedstawienie trwa około dwóch godzin i nie ma w nim przerwy. Treść sztuki: Trezena, miasto na Peloponezie. Od sześciu miesięcy nie nadeszły żadne wiadomości od króla Tezeusza, który także włada Atenami. Zostawił w Trezenie - pod opieką Hipolita, syna z poprzedniego związku - swoją obecną żonę, Fedrę, i jej dwóch małych synków. W Trezenie przebywa także trzymana w niewoli Arycja, jedyna, której udało się przeżyć rzeź rodziny Pallasa, roszczącego sobie niegdyś prawo do ateńskiej korony. Tezeusz wymordował wszystkich swoich politycznych przeciwników poza nią. Wieści z Aten przybywają regularnie drogą morską: informacje o bezustannych i ryzykownych przygodach dzielnego Tezeusza budzą pogłoskę, że król być może już nie żyje. W mieście wybucha zamieszanie. Zżerana przez niepohamowaną, mroczną namiętność do swego młodego pasierba i przekonana, że jej nieobecny od dawna mąż zginął, Fedra decyduje się wyznać Hipolitowi, jak bardzo go pożąda, w nadziei, że odwzajemni on uczucie. Jednak ten desperacki krok zmienia jej życie w koszmar: oburzony jej wyznaniem Hipolit odrzuca występną miłość macochy. Kiedy Tezeusz wraca do domu cały i zdrowy, Fedra, obawiając się, że Hipolit ją wyda, oskarża pasierba przed jego ojcem, a swoim mężem o gwałt. Dochodzi do przelewu krwi: Hipolit zostaje zabity, a Fedra, zdobywszy się na wyznanie mężowi prawdy, zażywa truciznę. Oparta na greckim micie tragedia Racine'a ukazuje jak bardzo niszcząca jest siła namiętności, która tkwi w człowieku. Fedra, choć jest kobietą szlachetną i mądrą, nie potrafi zapanować nad uczuciem, które staje się źródłem jej moralnej i egzystencjalnej destrukcji.