Obrazy Tchórzewskiego prezentowane w Galerii Sztuki Polskiej XX wieku MNK prezentują dwa ważne okresy w twórczości artysty. Obrazy z lat 50. ukazują systematyczne odchodzenie malarza od figuratywnych przedstawień, mniej lub bardziej zbliżonych do realizmu. Malowanych jaskrawymi barwami. - Wystawę wieńczą prace z początku lat sześćdziesiątych, w pełni już abstrakcyjne, o zgaszonym kolorycie, w których liczne drobne elementy budujące kompozycję zmieniają się niczym w kalejdoskopie, tworząc na oczach widza oszałamiające "gwiezdne" dekoracje - podkreśla kurator wystawy Anna Budzałek z MNK. Mimo widocznej przemiany pod koniec lat 50., w obydwu okresach Tchórzewski jest wierny swemu mottu, sformułowanemu w 1962 roku: "Sądzę, że rolą malarza jest wywoływać życie, przemieniać bierną materię plastyczną w pulsujący życiem organizm". - Obecna wystawa jest pierwszym pokazem twórczości Jerzego Tchórzewskiego w Muzeum Narodowym w Krakowie, a piątym w Krakowie. Wiele ze znajdujących się na niej prac nie było dotychczas eksponowanych publicznie. Pochodzą z prywatnych zbiorów - powiedział drugi kurator wystawy, Józef Chrobak. Trzy wystawy Tchórzewskiego odbyły się w Krakowie w latach 80., jeszcze za życia artysty. Czwartą zorganizowano po śmierci malarza. Jerzy Tchórzewski (1928-1999) jest zaliczany do najbardziej twórczych i płodnych polskich artystów drugiej połowy XX w. Malarz, grafik, pedagog, działacz artystyczny. W latach 1946-1951 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Po studiach przeniósł się do Warszawy, gdzie już w 1954 r. podjął pracę pedagogiczną na ASP; prowadził pracownię malarstwa na Wydziale Grafiki. Tworzył obrazy olejne, gwasze, rysunki. Pisał również teksty poetyckie i krytyczne. W 1957 r. był współzałożycielem Stowarzyszenia Artystycznego Grupa Krakowska. Wystawa w Muzeum Narodowym w Krakowie potrwa do 31 maja.