O inicjatywie władz Zakopanego poinformował w piątek na konferencji prasowej zastępca burmistrza miasta, Wojciech Solik. - Chcemy to miejsce odrestaurować z okazji 200. rocznicy urodzin Sabały - powiedział Solik. Odnowiony ma zostać cały pomnik Sabały z popiersiem Tytusa Chałubińskiego, ogrodzenie monumentu i jego otoczenie. W bezpośredniej okolicy pomnika zostaną zasadzone rośliny górskie. Przed aktami wandalizmu będzie chronił monitoring oraz tabliczki informujące o tym, że obiekt jest chroniony. Zostanie poprawione oświetlenie pomnika. Nowy smyczek przed śmiercią wykonał znany zakopiański kowal, Władysław Gąsienica Makowski. Przez pewien czas Sabała na pomniku trzymał prawdziwy smyczek skrzypcowy podarowany przez wybitnego zakopiańskiego artystę lutnika Stanisława Mardułę. - Ten smyczek spełniał swoją rolę, jednak tak jak poprzednie smyczki padł łupem złodzieja - powiedział Solik. Smyczek z pomnika Sabały ginął kilkakrotnie. Pomnik przedstawiający Sabałę i "odkrywcę Tatr", Tytusa Chałubińskiego, autorstwa Stanisława Witkiewicza odsłonięto w Zakopanem w 1903 roku, z inicjatywy Związku Przyjaciół Zakopanego. Jego autorem jest Jan Nalborczyk. Choć figura Sabały jest drugoplanową postacią, większość ludzi nazywa go pomnikiem Sabały, a nie Chałubińskiego. Na zakopiańskim pomniku, na wysokim cokole znajduje się popiersie Tytusa Chałubińskiego i siedząca pod nim postać górala - Jana Krzeptowskiego Sabały. "Homer Tatr", jak nazwał Sabałę Stanisław Witkiewicz, trzyma w ręku złóbcoki czyli góralskie proste skrzypce. W drugiej ręce Sabały brakuje smyczka, który ma zostać ponownie zainstalowany. Jan Krzeptowski Sabała urodził się 26 stycznia 1809 roku w Kościelisku, zmarł 8 grudnia 1894 w Zakopanem. W młodości był kłusownikiem i podobno zbójnikiem. Po upadku powstania chochołowskiego, w którym brał udział, był więziony przez Austriaków. Sabała przez swoje zamiłowanie do gawęd i muzykowania uważany był przez ówczesnych górali za dziwaka, lecz dla goszczących w Tatrach twórców stał się symbolem góralszczyzny. Towarzyszył w wyprawach tatrzańskich wielu wybitnym postaciom XIX-wiecznej Polski. Był wielkim przyjacielem doktora Tytusa Chałubińskiego, którego urzekł swoimi opowieściami i grą na złóbcokach.