Jak przypomniał senat Politechniki Krakowskiej, który przyznał godność doktora honoris causa prof. Stanisławowi Mrowecowi, jest on wybitnym uczonym, członkiem rzeczywistym PAN i członkiem czynnym PAU. Jego działalność badawcza koncentruje się na nauce o materiałach i inżynierii materiałowej. Prof. Stanisław Mrowec urodził się w Krakowie 29 lipca 1928 roku, w listopadzie 1942 r. został wywieziony w głąb Rzeszy Niemieckiej na roboty przymusowe, gdzie przebywał do końca wojny. Studia wyższe na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego ukończył w 1952 roku. Od tego czasu pracował nieprzerwanie na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, kolejno w charakterze asystenta (1952-53), starszego asystenta (1953-56), adiunkta (1956-59), docenta (1959-69), profesora nadzwyczajnego (1969-73) i profesora zwyczajnego (1973-2001). Po przejściu na emeryturę prowadzi nadal wykłady dla studentów i doktorantów oraz badania naukowe. W ramach stworzonej przez siebie grupy badawczej, określanej w międzynarodowej literaturze mianem "szkoły krakowskiej", prof. Mrowec wychował 24 doktorów, z których ośmiu ma tytuł naukowy profesora, a dalszych czterech - stopień doktora habilitowanego. Dorobek naukowy prof. Mroweca obejmuje ponad 400 publikacji, jego prace były już ponad 3 tysiące razy cytowane w literaturze naukowej. Osiągnięcia naukowe prof. Mroweca były wielokrotnie nagradzane w kraju i zagranicą. Otrzymał m.in. nagrodę Państwowej Rady ds. Pokojowego Wykorzystania Energii Jądrowej, najwyższą nagrodę im. Marii Skłodowskiej-Curie Polskiej Akademii Nauk, nagrodę Prezesa Rady Ministrów za wybitne osiągnięcia naukowe. W 1996 roku otrzymał najwyższą nagrodę, jaką może uzyskać uczony pracujący w dziedzinie nauki o korozji metali, nagrodę Ulicka R. Evansa, nadaną mi przez międzynarodowy Instytut Korozji w Wielkiej Brytanii. Jest też doktorem honoris causa francuskiego Universite de Bourgogne. Prof. Mrowec jest także laureatem Nagrody Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa za wybitne osiągnięcia w dziedzinie inżynierii materiałowej i zasługi w kształceniu kadry naukowej oraz godne reprezentowanie nauki krakowskiej w Polsce i poza granicami.