Wystawa, umiejscowiona na poziomie III w komorze Russegger VII, będzie stałym elementem podziemnej ekspozycji w muzeum. Jest elementem tegorocznych obchodów 30-lecia wpisania kopalni na I Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Większość eksponatów stanowią zabytki pochodzące z wielickich kaplic podziemnych, często zgromadzone w wyniku penetracji i inwentaryzacji kopalni. Z wyrobisk przeznaczonych do likwidacji lub niedostępnych dla zwiedzających pozyskano liczne rzeźbione elementy wystroju kaplic, drewniane relikwiarze, świeczniki, wizerunki świętych. Na powstanie licznych miejsc kultu w kopalni wpłynęła specyfika pracy pod ziemią, związana z wieloma zagrożeniami dla życia i zdrowia górników. Jak poinformował dyrektor Muzeum Żup Krakowskich prof. Antoni Jodłowski, tradycja budowy obiektów sakralnych w wielickich wyrobiskach sięga co najmniej XVII wieku, co stanowi fenomen na skalę światową. - Od początku istnienia kopalni wielickiej, pracowici i pobożni górnicy pokładali przede wszystkim w Bogu nadzieję, gdy zjeżdżali w ciemne czeluści niebezpiecznych podziemi. Dlatego właśnie kaplice i wizerunki świętych były najwcześniejszymi i najpowszechniejszymi dziełami górniczej sztuki sakralnej, stanowiąc wizualne potwierdzenie duchowej opieki i łączności z Opatrznością szczególnie tutaj, w ciemnych przepaściach ziemi - powiedział prof. Jodłowski. - Wiara w kopalni stanowiła bowiem najmocniejsze oparcie dla braci górniczej, stwarzała nadzieję, pomagała dodając modlitwą otuchy w trudnych chwilach. Nie mogło więc zabraknąć obiektów sakralnej sztuki w ekspozycji Muzeum - wyjaśnił. W związku z wystawą w komorze wykonano prace modernizacyjne, dotyczące m.in. obudowy i oświetlenia. Powiększono powierzchnię ekspozycyjną komory, przez co zmienił się zasadniczo układ dotychczasowej ekspozycji i jej aranżacja plastyczna. Nową oprawę plastyczną, nawiązującą do formy ołtarza, zyskał obraz Ferdynanda Olesińskiego (1859-1905), przedstawiający patronkę kopalni - ponieważ pierwotnie przedstawienie św. Kingi z 1895 r., stanowiące ilustrację legendy o odkryciu soli, umieszczone było w ołtarzu głównym podziemnej kaplicy św. Kingi w Wieliczce. We wnęce obok zaaranżowano Grób Pański, z wykorzystaniem drewnianej figury Jezusa, wyrzeźbionej przez M. Lachmana w 1855 r., oraz dwóch świeczników w formie aniołów adorujących Chrystusa. Najczęściej spotykane w kopalni przedstawienia Ukrzyżowania, reprezentowane są na wystawie przez drewniane krucyfiksy z okresu od XVII do XIX wieku. Scena Ukrzyżowania mogła oprócz figury Chrystusa Ukrzyżowanego obejmować również inne postaci, np. leżącą pod krzyżem św. Marię Magdalenę, którą przedstawia na wystawie polichromowana rzeźba drewniana. Na uwagę zasługuje prezentowany na wystawie oryginalny obraz na desce - "Anioł Stróż" z 1691 r., stanowiący najstarszy przykład malarstwa z wielickiej kopalni. Ponadto w ekspozycji podziwiać można dwa obrazy Chrystusa w typie Ecce Homo (XVIII-XIX w.). Nie brakuje również świętych, będących patronami górników, którzy cieszyli się w kopalni szczególnym kultem. Zaliczał się do nich św. Klemens, dlatego na wystawie znalazła się również polichromowana i złocona rzeźba drewniana św. Klemensa, inspirowana dziewiętnastowieczną rzeźbą z wielickiego kościoła parafialnego św. Klemensa. Wystawa prezentuje ponadto dzieła lokalnych twórców związanych z wystrojem kopalni w Wieliczce. Można na niej oglądać prace górników-rzeźbiarzy dekorujących Kaplicę Św. Kingi: Józefa Markowskiego, Antoniego Wyrodka i Mieczysława Kluzka. Wielicka kopalnia działa nieprzerwanie od połowy XIII wieku. W tym czasie na dziewięciu poziomach sięgających do 327 metrów w głąb wydrążono 26 szybów i wybrano sól z 2040 komór. Pod Wieliczką powstał labirynt liczący prawie 300 km korytarzy. Zorganizowany ruch turystyczny trwa w kopalni od końca XVIII wieku. Obecnie trasa turystyczna liczy 2,5 km długości i obejmuje ponad 20 komór. W 1978 roku kopalnia została wpisana na I Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. W ubiegłym roku kopalnię zwiedziło 1,2 mln turystów.