W pasterce uczestniczyło ponad pół tysiąca osób, które szczelnie wypełniły podziemny kościół. Byli wśród nich górnicy w galowych mundurach, mieszkańcy Wieliczki i turyści. - Życzę wam wszystkim, abyśmy w te święta, ale i wciąż, odchodząc od tego żłóbka tu w Wieliczce, umieli dzielić się tym co mamy, jak to czynimy w tych dniach, co było widać choćby na Rynku w Wieliczce czy w Krakowie - mówił w homilii prowincjał Zakonu Braci Mniejszych o. Rufin Maryjka, napominając zebranych, "by nie mieć, ale być; by nie brać, ale dawać". Po mszy prezes Kopalni Soli "Wieliczka" S.A. Kajetan d'Obyrn złożył wszystkim zebranym życzenia "zdrowia i życzliwych ludzi wokół". Tradycyjnie potem wszyscy śpiewali kolędy, dzielili się opłatkiem i składali sobie życzenia. W wielickiej kopalni pierwszą podziemną pasterkę odprawiono na początku XX wieku. Po przerwie w czasach komunistycznych, pasterka wróciła do kopalni w 1980 roku. W kaplicy św. Kingi na skalnej półce przy północnym ociosie (ścianie) świątyni w roku 1903 górnik-rzeźbiarz Józef Markowski umieścił pierwsze figurki Szopki Betlejemskiej. Kolejne postaci pojawiły się dopiero w roku 1920. Pierwotnie drewniane, w późniejszych latach zostały zastąpione solnymi kopiami - wykonał je utalentowany górnik Mieczysław Kluzek. Pasterka pod ziemią to nie jedyna okazja do modlitwy w wielickiej kopalni. Msze święte w kaplicy św. Kingi odbywają się każdej niedzieli oraz w święta górniczych patronek: św. Barbary i św. Kingi (4 grudnia i 24 lipca). Wiedzą o tym turyści, dla których modlitwa pod ziemią jest niezapominanym przeżyciem. Podziemne pasterki odbywają się również w kopalni soli w Bochni. Ponieważ bocheńska kaplica św. Kingi może pomieścić tylko 300 osób, a chętnych jak zawsze jest więcej, organizowane są dwie pasterki o godz. 8.30 i 11. Zaproszenia kosztują 15 zł, dochód przeznaczany jest na cele charytatywne. Wielicka kopalnia działa nieprzerwanie od połowy XIII wieku. Zorganizowany ruch turystyczny trwa tam od końca XVIII wieku. Obecnie trasa turystyczna liczy 2,5 km długości i obejmuje ponad 20 komór. W 1978 roku kopalnia została wpisana na I Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. Obecnie działanie kopalni jako przedsiębiorstwa państwowego polega na zabezpieczeniu zabytku, głównie poprzez utylizację wód zasolonych i podsadzanie, czyli zasypywanie piaskiem niebezpiecznych lub zbędnych części kopalni. Efektem utylizacji solanki jest produkcja soli.