Pretekstem do zorganizowania wystawy jest przypadająca w tym roku 155. rocznica urodzin i 80. rocznica śmierci artysty. Jak poinformowała kurator wystawy Urszula Kozakowska-Zaucha, ograniczona do niespełna 60 obiektów ekspozycja stanowi klarowną i skondensowaną prezentację problemu artysty i towarzyszących mu rozterek, inspiracji, muz - problemu niezwykle ważnego zarówno dla twórczości Jacka Malczewskiego, jak i dla całej epoki Młodej Polski. Został on zilustrowany poprzez zestawienie obrazów najwyższej klasy - największych i najbardziej znanych oraz rozpoznawalnych dzieł Jacka Malczewskiego. Oś ekspozycji wyznaczają trzy obrazy o charakterze programowym: "Błędne koło", "Melancholia" i "Podszepty sztuki", które rozpoczynają wielki dyskurs artysty ze sztuką. - W kolejnych dziełach Malczewskiego problem aktu twórczego i tytułowych "podszeptów sztuki" pojawiał się niezwykle często. Były to kompozycje ukazujące zarówno wewnętrzne dylematy i rozterki targanego wątpliwościami artysty, jak ukazujące towarzyszące mu na całej drodze artystycznej Muzy - wyjaśniła kuratorka wystawy. Wystawa została oparta w większości na zbiorach Fundacji im. Raczyńskich przy Muzeum Narodowym w Poznaniu oraz Muzeum Narodowego w Krakowie, wzbogaconymi kilkoma obrazami użyczonymi z Muzeum Śląskiego w Katowicach, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu oraz Muzeum Narodowego w Poznaniu i Warszawie, a także pracami z kolekcji prywatnych. Jacek Malczewski to jeden z najwybitniejszych polskich symbolistów. Urodził się w 1854 roku w Radomiu, z którym od pokoleń związana była jego rodzina. Jego nauczycielem i wychowawcą był znany przyrodnik i humanista Adolf Dygasiński, który przygotowywał przyszłego malarza do nauki w gimnazjum w Krakowie. Od 1837 roku Malczewski studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (dwa lata pod kierunkiem Jana Matejki). W latach późniejszych wyjeżdżał do Francji, Włoch i Monachium. Całe swoje dorosłe życie związał jednak z Krakowem. Był artystą uznanym już za życia. Pięćdziesięciolecie jego pracy twórczej w 1925 roku uczczono wystawami w Krakowie, Poznaniu, Warszawie i Lwowie. Zmarł w 1929 roku, na dwa lata przed śmiercią utraciwszy wzrok. Został pochowany na Skałce w Krakowie.