Olga Tokarczuk to najbardziej utytułowana i podziwiana autorka polska średniego pokolenia; laureatka wielu nagród m.in. Nagrody Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, Nagrody Fundacji im. Kościelskich, wyróżniona nominacjami do Nagrody Nike. Jest ceniona zarówno przez krytyków literackich jak i szeroką publiczność. Jej książki tłumaczono na wiele języków. Na podstawie jej utworów powstają inscenizacje teatralne, a niektóre również zekranizowano np. "Żurek" w reżyserii R. Brylskiego. Zadebiutowała powieścią "Podróż ludzi Księgi"(1993)-akcja toczy się w XVII wieku, we Francji i Hiszpanii, i traktuje o nieudanej wyprawie po tajemniczą Księgę, w czasie której na dwoje głównych bohaterów spływa wielka miłość. Kolejna powieść "Prawiek i inne czasy"(1996) to największy i najgłośniejszy sukces pisarki. Jest to epicka przypowieść o niszczącej sile czasu, rozpisana na toczącą się ponad 80 lat historię podkarpackiej wsi i jej mieszkańców. Wioska jest miejscem magicznym, skupiającym wszystkie radości i smutki ludzkie." Prawiek i inne czasy" uważny jest za szczytowe osiągnięcie polskiej prozy mitograficznej. W innym tonie i gatunku jest utrzymany następny utwór Tokarczuk pt. "Dom dzienny, dom nocny"(1998)-jest to zlepek notatek, zarysów fabuł i opowieści oraz prywatnych zapisków - to najbardziej osobista książka pisarki i zarazem "lokalna", oddająca klimat miejsca, gdzie mieszka autorka. Przejmująca opowieść o samotności i umieraniu pt. "Ostatnie historie", wydana w 2004 r. dotyka tematów zapomnianych i wstydliwych we współczesnej kulturze, sławiącej kult młodości, urody i zdrowia. W październiku 2007 ukazała się najnowsza powieść "Bieguni", która jest literacką monografią zjawiska ruchliwości, poruszania się. Tytuł książki nawiązuje do nazwy rosyjskiej sekty z XVIII w., której członkowie uważali, że świat jest dziełem szatana, a kiedy się zatrzymujemy, szatan ma do nas najlepszy dostęp. Żeby uciec przed "złym" musimy cały czas się poruszać. Autorka opisuje świat współczesnych Biegunów - permanentnych podróżników. Olga Tokarczuk w swych utworach łączy prostotę z mądrością, pisząc o rzeczach niezwykłych osadza cudowność w codzienności, a jej teksty skłaniają do głębokich przemyśleń.