Pomnik wykonany z brązu przez rzeźbiarza Wojciecha Sieka stanął przy głównej alei parku, w sąsiedztwie popiersi Herberta i płk Kuklińskiego. Odsłonięto go w 63. rocznicę zdobycia Monte Cassino przez II Korpus Polski pod dowództwem gen. Andersa. Inicjatorem powstania pomnika był prezes Towarzystwa Parku im. dr. Henryka Jordana, Kazimierz Cholewa. - Jakiś czas temu podjąłem decyzję, aby upamiętnić w ten sposób cztery postacie wielkich polskich patriotów XX wieku: Zbigniewa Herberta, pułkownika Ryszarda Kuklińskiego, generała Władysława Andersa i generała Augusta Fieldorfa "Nila". Dziś przyszedł czas na odsłonięcie popiersia trzeciego z nich - powiedział Cholewa. Jak zapowiedział prezes Cholewa, w tegoroczne Święto Niepodległości do postaci w krakowskim parku dołączy popiersie gen. Fieldorfa "Nila". W przyszłym roku stanie tam jeszcze pomnik rotmistrza Witolda Pileckiego, straconego w 1948 roku przez polskie władze komunistyczne. Krakowski Park im. dr. H. Jordana w Krakowie jest największą w kraju galerią rzeźby na otwartym powietrzu. Przez blisko 120 lat jego istnienia zgromadzono tam 36 popiersi sławnych i wybitnych Polaków. Najstarsze, przedstawiające m.in. Tadeusza Kościuszkę i Henryka Jordana wykonane są z marmuru. Nowsze, ustawiane od końca lat dziewięćdziesiątych ub. wieku, odlano z brązu. Są to postaci m.in. prymasa Stefana Wyszyńskiego, papieża Jana Pawła II, Józefa Piłsudskiego, księdza Jerzego Popiełuszki, kardynała Adama Sapiehy, Ignacego Paderewskiego, Marii Skłodowskiej-Curie, Zbigniewa Herberta i płk Ryszarda Kuklińskiego. Senat RP ogłosił rok 2007 rokiem generała Władysława Andersa, by przybliżyć młodemu pokoleniu Polaków postać dowódcy Polskich Sił Zbrojnych. Władysław Anders (1892-1970) uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim w 1919 roku; walczył później na czele 15. pułku ułanów wielkopolskich w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. We wrześniu 1939 roku Anders dowodził Nowogródzką Brygadą Kawalerii, następnie grupą operacyjną kawalerii. Przez dwa lata był więźniem NKWD, najpierw we Lwowie, potem na Łubiance w Moskwie. Odzyskał wolność po zawarciu porozumienia między gen. Władysławem Sikorskim a rządem radzieckim. Przystąpił do organizowania armii polskiej w ZSRR.W wyniku ustaleń międzysojuszniczych, z powodu niemożności dojścia do porozumienia z Sowietami, Armia Polska została ewakuowana z ZSRR na Bliski Wschód. Stworzyła tam podstawę II Korpusu Polskiego, który w latach 1943-1945, pod dowództwem gen. Andersa, wsławił się zwycięskimi bitwami we Włoszech - o Monte Cassino, Anconę, Bolonię. Gen. Anders pełnił w 1945 roku obowiązki Naczelnego Wodza. Protestował przeciwko uchwałom jałtańskim, podporządkowującym Polskę Stalinowi. W 1946 r. władze PRL pozbawiły go obywatelstwa polskiego. Po wojnie gen. Anders prowadził ożywioną działalność w polskich kołach emigracyjnych w Londynie. Po śmierci w 1970 roku, zgodnie z własnym testamentem, spoczął wśród swoich żołnierzy, na polskim cmentarzu wojennym na Monte Cassino.