Polskie wydanie "Ludzie dobrej woli. Księga Pamięci mieszkańców Ziemi Oświęcimskiej niosących pomoc więźniom KL Auschwitz" ukazało się nakładem muzealnego wydawnictwa w 2007 roku. Dwa lata później wydana została wersja angielska, a obecnie - niemiecka. Całość zredagował historyk z Muzeum Henryk Świebocki. Książka składa się z trzech części. Pierwsza przedstawia działania ludności i organizacji konspiracyjnych z Ziemi Oświęcimskiej, które miały na celu ratowanie więźniów obozu, włącznie z pomocą niesioną w czasie likwidacji i ewakuacji obozu w styczniu 1945 roku oraz ze zbieraniem informacji dokumentujących zbrodnie SS. - Główną część publikacji stanowi wykaz ponad 1,2 tysiąca osób, które pomagały więźniom. Są to jednak tylko ci, których nazwiska udało się ustalić. Przy każdym znalazła się krótka notka biograficzna, w tym opis niesionej pomocy - powiedział Mensfelt. Całość zamyka wybór wysyłanych z obozu grypsów, powojennych relacji i wspomnień więźniów oraz uczestników akcji pomocy, a także niektórych prac artystycznych, wykonanych potajemnie przez więźniów i ofiarowanych jako wyraz wdzięczności niosącym pomoc okolicznym mieszkańcom. Mensfelt przypomniał, że to, co działo się w obozie, nie mogło ujść uwagi mieszkańców miejscowości leżących w pobliżu. Obserwując więźniów podczas ich przemarszów do pracy lub do obozu, zauważali, że znajdowali się w stanie skrajnego wyczerpania, byli wychudzeni, pobici, chorzy. Pomimo grożących ze strony niemieckich władz surowych represji, Polacy nieśli więźniom pomoc. Polegała głównie na dożywianiu, dostarczaniu lekarstw i środków opatrunkowych. Zbiegłym z obozu zapewniano opiekę. Od więźniów przejmowano dokumenty ujawniające zbrodnie SS. Oprócz pomocy doraźnej i spontanicznej, istniała także pomoc zorganizowana, niesiona głównie przez przyobozowe organizacje Związku Walki Zbrojnej/Armii Krajowej, Batalionów Chłopskich i Polskiej Partii Socjalistycznej. Działalność na rzecz więźniów nie zakończyła się z chwilą wyzwolenia obozu. Uratowanym w dniu 27 stycznia 1945 roku kilku tysiącom chorych, słabych i wycieńczonych kobiet, mężczyzn i dzieci pospieszyły z pomocą sowiecka wojskowa służba medyczna oraz lokalne władze i okoliczni mieszkańcy. Jako ochotnicy pracowali w radzieckich szpitalach polowych i w szpitalach PCK. Chorych przyjęły siostry serafitki, a także mieszkańcy, którzy leczyli byłych więźniów nieraz kilka miesięcy. Niektórzy z nich zaopiekowali się też dziećmi, które nie miały rodziców. Część tych dzieci została później adoptowana przez opiekunów. Obóz Auschwitz powstał w 1940 roku, KL Auschwitz II-Birkenau - dwa lata później i stał się przede wszystkim miejscem masowej zagłady Żydów. Kompleks uzupełniała sieć ponad 40 podobozów. W Auschwitz Niemcy zgładzili co najmniej 1,1 miliona osób, głównie Żydów, a także Polaków, Romów, jeńców sowieckich. Wydawnictwo Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau powstało w 1956 roku. Wydało dotychczas ponad 400 pozycji w nakładzie ponad 6 milionów egzemplarzy w różnych wersjach językowych.