- Twórczość Dąbrowskiego, wyróżniająca się ostrością widzenia spraw estetycznych, egzystencjalnych i metafizycznych, jest jednym z najciekawszych osiągnięć najnowszej polskiej poezji - stwierdzono w uzasadnieniu jury. 30-letni Tadeusz Dąbrowski mieszka w Gdańsku, oprócz poezji pisze także eseje oraz zajmuje się krytyką literacką. Jest również redaktorem dwumiesięcznika literackiego "Topos". Publikował między innymi w: "Tygodniku Powszechnym", "Polityce", "Rzeczpospolitej", "Dzienniku" i "Gazecie Wyborczej" oraz w "Twórczości", "Odrze", "Zeszytach Literackich", a także w prasie zagranicznej. Jest autorem pięciu książek poetyckich: "Wypieki" (1999), "e-mail" (2000), "mazurek" (2002), "Te Deum" (2008) oraz "Czarny kwadrat" (2009). - Poeta zajmuje się w swoich tekstach rzeczami największej elementarnej wagi; pisze o Bogu i wierze, o miłości, o erotycznym łaknieniu, uczuciach synowskich i rodzicielskich, o dobru i złu, o śmiertelnej chorobie i o samej śmierci. Ale unika skutecznie patosu - powiedział w laudacji członek jury Jerzy Jarzębski. Jak wyjaśnił, "Wielkie tematy pojawiają się wcielone w codzienne potoczne sytuacje, więc jakoś wyzwolone z powagi i solenności, wypowiedziane lekkim tonem, tak jakby tego wyzwolenia szukały w dowcipie, w językowej grze". - Najważniejszy jest fakt, że wszystko o czym się mówi musi zostać owinięte w słowo. Zdarzeniu fizycznemu towarzyszy zdarzenie słowne - stwierdził Jerzy Jarzębski. - Chciałbym, aby ci wielcy laureaci z poprzednich lat jakoś mnie wspierali, a nie przygniatali - powiedział Tadeusz Dąbrowski po odebraniu nagrody. Uroczystość wręczenia Nagrody odbyła się w Villi Decjusza w ramach festiwalu literackiego "Wielkie Nocne Czytanie. Nagroda Kościelskich 2009". Nagroda Kościelskich jest najstarszą niezależną polską nagrodą literacką. Przyznawana jest od 1962 roku przez Fundację im. Kościelskich - jedną z najstarszych polskich instytucji kulturalnych, działającą w Genewie. Powstała ona na mocy testamentu zmarłej w lipcu 1959 Moniki Kościelskiej, wdowy po Władysławie Auguście Kościelskim, wydawcy, poecie i mecenasie sztuki. Celem Fundacji jest wspieranie rozwoju literatury i poezji polskiej poprzez przyznawanie nagród młodym twórcom polskim (głównie pisarzom i krytykom literackim), zamieszkałym w kraju bądź na emigracji. Laureatów wybiera Jury, powoływane przez Radę Fundacji. Źródłem finansowania Fundacji są głównie pozostałości po dawnej fortunie Kościelskich. Wartość finansowa nagrody zmienia się co roku (zależy od dochodów z papierów wartościowych, a także od liczby laureatów). Do grona laureatów Nagrody Kościelskich należą najwybitniejsi polscy prozaicy, poeci i krytycy literaccy. Są wśród nich: Sławomir Mrożek (1962), Zbigniew Herbert (1963), Zygmunt Kubiak (1963), Tadeusz Konwicki (1964), Andrzej Kijowski (1965), Gustaw Herling-Grudziński (1966), Jan Błoński (1968), Stanisław Barańczak (1972), Ewa Lipska (1973), Adam Zagajewski (1975), Stefan Chwin (1983), Adam Michnik (1986), Paweł Huelle (1988), Jerzy Pilch (1989), Andrzej Stasiuk (1995), Olga Tokarczuk (1997), Jacek Dehnel (2005), Jacek Dukaj (2008).