Uchwałę w sprawie nadania imienia Herberta Hoovera rondu w ciągu ul. Mirowskiej podjęła Rada Miasta Krakowa 26 lutego 2020 r. Inicjatorem nadania nazwy jest Towarzystwo Jana Karskiego. "Jestem przekonany, że nadanie rondu imienia Herberta Hoovera ugruntuje pamięć o tym wybitnym mężu stanu w naszym mieście" - pisał w zaproszeniu na tę uroczystość prezydent Krakowa Jacek Majchrowski. Rondo, które otrzymało imię Herberta Hoovera, jest częścią jednego z generujących największy ruch szlaków komunikacyjnych otwierających Kraków na zachód. Znajduje się na trasie z lotniska w Balicach, prowadzącej do autostrady, niedaleko rzeki Wisły. - Jestem przekonany, że wkład Herberta Hoovera w pomoc Polsce po pierwszej wojnie światowej jest tym bardziej czytelny dziś, gdy zmagamy się z epidemią korona wirusa. Sto lat temu to właśnie Herbert Hoover ratował Polaków, a szczególnie polskie dzieci, przed epidemią tyfusu i głodem - przypominał konsul generalny USA w Krakowie Patrick T. Slowinski. - Dziś Kraków rozpięty jest między dwoma rondami, którym patronują dwaj amerykańscy prezydenci: Ronald Reagan po jego wschodniej stronie i już za chwilę Herbert Hoover, po zachodniej. To szczególna symbolika, ponieważ bez roli Prezydenta Reagana w pokonaniu komunizmu, nie wróciłaby pamięć o zasługach Prezydenta Hoovera - mówił konsul. Kim był Herbert Hoover? Herbert Clark Hoover (1874-1964) to ceniony ekspert górniczy, międzynarodowy doradca wielu spółek wydobywczych na całym świecie, jeden z bardziej znanych amerykańskich polityków w międzywojennej Europie, sekretarz do spraw handlu, wreszcie prezydent USA. Urodził się 10 sierpnia 1874 r. w West Branch (Iowa), zmarł 20 października 1964 r. w Nowym Jorku. Pochodził z ubogiej rodziny wiejskiego kowala ze stanu Iowa. Wcześnie osierocony, poznał smak biedy i samotności. Jednak dzięki ciężkiej pracy i uporowi w zdobywaniu wykształcenia, wspierany głęboką wiarą, piął się niezwykle szybko po szczeblach kariery zawodowej i politycznej, by wreszcie w 1929 r. osiągnąć najwyższe stanowisko w państwie - fotel prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki, który zajmował do roku 1933. Zdobytą pozycję zawodową i polityczną, często także swój majątek, Hoover wykorzystywał dla najszczytniejszych celów - ratowania milionów ludzi od głodu panującego w Europie po I i II wojnie światowej. Na swojej drodze spotykał wielu ludzi, którzy mając wpływ na bieg historii, wspierali go w tej misji. Należał do nich Ignacy Jan Paderewski, światowej sławy pianista i kompozytor, ideowy przywódca Polonii amerykańskiej, premier rządu RP w 1919 r., z którym Hoovera łączyła wieloletnia przyjaźń oraz współpraca na rzecz odrodzenia państwa polskiego i jego odbudowy z wojennych zniszczeń. Najbardziej spektakularną akcją był zorganizowany przez niego "Obiad Nieobecnego Gościa", który odbył się 29 grudnia 1920 r. w Hotelu Waldorf Astoria w Nowym Jorku. Hoover zaprosił na obiad 1000 osób, które wpłaciły po 1000 dolarów, natomiast wartość posiłku, który otrzymali nie przekroczyła 22 centów - równowartości ówczesnej dziennej racji żywieniowej polskiego dziecka. Zebrano wtedy 3 miliony dolarów (2 miliony dołożył obecny na obiedzie John D. Rockefeller jr.), które przeznaczono na pomoc medyczną i żywność dla dzieci z Polski, ratując je od głodu i tyfusu. W szczytowym momencie akcji pomocy dla Polski, zainicjowanej i kierowanej przez Herberta Hoovera, dożywianych było ponad 1,3 mln dzieci w trzech tysiącach miast i wsi. W 1919 r. Hoover odwiedził Warszawę, Lwów i Kraków. W tym samym roku Uniwersytet Jagielloński w uznaniu zasług na polu poprawy stanu zdrowia Polaków nadał Herbertowi Hooverowi honorowy doktorat. W 1922 roku Sejm Ustawodawczy przyznał Herbertowi Hooverowi tytuł Honorowego Obywatela Rzeczpospolitej Polskiej.