Wiodącym zagadnieniem, zarówno na łamach pisma, jak i w archiwum fotografa z tego okresu, była tematyka przemysłowa - ówczesny priorytet polityki gospodarczej. Fotografie pochodzą m.in. z krakowskich Zakładów Tytoniowych w Czyżynach, z Fabryki Zegarków w Błoniach i młyna w Szymanowie. Tadeusz Sumiński pochodził z rodziny ziemiańskiej o tradycjach patriotycznych. Walczył w Powstaniu Warszawskim (pseudonim "Leszczyc") w szeregach batalionu "Zośka" (został uhonorowany Krzyżem Walecznych). Był inicjatorem i edytorem wielokrotnie wznawianych "Pamiętników żołnierzy baonu Zośka". Z wykształcenia był ekonomistą. W czasie studiów aresztowany i osadzony w więzieniu za rzekomą działalność przeciw ustrojowi. Fotografią zajął się zarobkowo w latach 50., w konsekwencji problemów ze znalezieniem pracy w zawodzie. U początku swojej fotograficznej drogi Sumiński pracował m.in. jako laborant w Centralnej Agencji Fotograficznej, był fotografem w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego, a na początku lat 60. - etatowym reporterem w miesięczniku "Polska" (sekcja afrykańsko-azjatycka). Z tego też okresu pochodzą m.in. zdjęcia z licznych zakładów przemysłowych z całej Polski. Był honorowym członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Prezentował swoje prace na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Jako fotograf znany jest przede wszystkim ze swojej twórczości pejzażowej (w tym fotografii chmur), o klasycznej formule nawiązującej do estetyki bułhakowskiej. Konwencję tą jednak świadomie przełamywał - czego wyrazem była wystawa "Anatomia krajobrazu" w Małej Galerii ZPAF - CSW w 1985 roku. Obecnie archiwum Tadeusza Sumińskiego jest opracowywane przez Fundację Archeologia Fotografii.