Zarówno płaszcz, jak i pasek oraz skrzyneczka, w której przechowywano te relikwie, w tym roku zostały poddane konserwacji. - Według tradycji i pisemnych przekazów, za przyczyną płaszcza św. Szymona dokonało się ponad 300 uzdrowień i cudów - powiedział gwardian klasztoru bernardynów w Krakowie o. Fidelis Maciołek OFM. Płaszcz pochodzi z drugiej połowy XV wieku, wykonany jest z sukna wełnianego o rozmiarach 248 na 109,5 cm. Od śmierci świętego był przechowywany w klasztorze oo. bernardynów w Krakowie. - Prawdopodobnie już pod koniec XVI wieku, kiedy to podjęto starania o kanonizację Szymona, przeprowadzono także pierwsze prace zabezpieczające tę cenną relikwię. Płaszcz został naszyty na podkład z czerwonej tafty - powiedział o. Fidelis. W roku 1688, tj. w trzy lata po beatyfikacji zakonnika, jego płaszcz w celu lepszego zabezpieczenia wszyto pomiędzy dwa fragmenty tafty w kolorze brunatnym. Relikwię można było oglądać poprzez okrągły otwór wycięty w jedwabnym pokrowcu. Całość umieszczono w drewnianej polichromowanej skrzynce. Kolejną renowację przeprowadzono w roku 1725. Ponownie wszyto płaszcz w brunatną taftę, pozostawiając w środku poprzednie podszewki. W nowo nałożonej tkaninie wycięto okrągły otwór, przez który widać było sukno. Prawdopodobnie takie działania pozwoliły zachować relikwię. W XIX-wiecznej kronice klasztornej odnotowano, że zarówno płaszcz, jak i pasek noszono dawniej często do osób ciężko chorych, zwłaszcza do niewiast położnych, którym - według ich pobożnych wierzeń - miało to ułatwić poród. Liczne świadectwa, a nawet cuda doznane stwierdzają tę zbożną tradycję. W lutym 2007 roku peleryna zakonna została ponownie wyjęta z polichromowanej skrzynki. Płaszcz świętego, pasek i skrzyneczka zostały poddane konserwacji. Obecnie eksponowane są w kaplicy św. Szymona. Szymon z Lipnicy zmarł 18 lipca 1482 r. w Krakowie, po zarażeniu się od chorych, którym pomagał podczas zarazy. Jest jednym z patronów Krakowa, patronem młodzieży akademickiej, kobiet rodzących i tych, które mają kłopoty z donoszeniem ciąży. Dokładna data jego urodzin nie jest znana, w przybliżeniu jest określana lata 1435-1440. Po ukończeniu studiów na Akademii Krakowskiej, wstąpił do zakonu bernardynów w Krakowie. Był m.in. kaznodzieją katedralnym na Wawelu i, jak podają kroniki klasztorne, spowiednikiem króla Kazimierza Jagiellończyka. Od momentu śmierci zakonnika w Krakowie na Stradomiu i w Lipnicy zaczął rozwijać się jego kult. W ciągu pięciu lat po śmierci Szymona klasztorni kronikarze opisali ponad 300 uzdrowień i cudów za jego wstawiennictwem. Starania o kanonizację Szymona rozpoczęto oficjalnie w latach 70. XVIII w. 3 czerwca 2007 r. papież Benedykt XVI ogłosił go świętym.