Znicze ustawili trener Roy Hodgson i szef angielskiej federacji piłkarskiej David Bernstein. Piłkarze, wśród których byli między innymi Wayne Rooney, Joe Hart i Ashley Cole, zwiedzili muzealną ekspozycję w byłym obozie Auschwitz I. W bloku 4, który przybliża tematykę zagłady, poznali okoliczności osadzenia w obozie więźniów różnych narodowości oraz historię deportacji i masowej eksterminacji europejskich Żydów. Widzieli zgromadzone w bloku 5 dowody niemieckich zbrodni: włosy więźniów, dziecięce ubranka, walizki z nazwiskami i żydowskie szaty modlitewne. Anglicy zobaczyli też budynek krematorium I w byłym Auschwitz I. Jego największym pomieszczeniem była kostnica, która została przebudowana na prowizoryczną komorę gazową. Krematorium funkcjonowało od sierpnia 1940 do lipca 1943 roku, czyli do czasu uruchomienia krematoriów w Auschwitz II-Birkenau. Po wizycie w byłym Auschwitz I reprezentanci angielskiego futbolu pojechali do byłego obozu Auschwitz II-Birkenau. Przeszli po terenie byłego obozu kobiecego do rampy kolejowej, na której od wiosny 1944 roku bieg kończyły transporty z Żydami. To tam lekarze SS przeprowadzali selekcję, kierując większość z deportowanych na śmierć w komorach gazowych. Anglicy przeszli także obok stojącego na rampie wagonu-pomnika, upamiętniającego ponad 400 tysięcy Żydów z Węgier, którzy od maja do lipca 1944 roku zostali przywiezieni do obozu Auschwitz i zgładzeni. Część reprezentantów Anglii, która nie przyjechała do Muzeum Auschwitz, zwiedziła w piątek po południu muzeum w dawnej krakowskiej fabryce Oskara Schindlera, Niemca, który podczas wojny ocalił ponad tysiąc Żydów. Obóz Auschwitz powstał w 1940 roku. KL Auschwitz II-Birkenau powstał dwa lata później. Stał się głównie miejscem masowej zagłady Żydów. Kompleks obozowy uzupełniała sieć podobozów. W Auschwitz Niemcy zgładzili co najmniej 1,1 miliona ludzi, głównie Żydów, a także Polaków, Romów, jeńców sowieckich i przedstawicieli innych narodów. W kompleksie Auschwitz umieszczono także brytyjskich jeńców wojennych, choć formalnie nie byli więźniami obozu. Większość dostała się do niewoli podczas kampanii w Afryce Północnej, w 1941 i 1942 roku. Zanim dotarli na tereny okupowanej Polski byli więzieni we Włoszech. Po upadku reżimu Mussoliniego i rozpoczęciu okupacji Italii przez hitlerowców, zostali przewiezieni najpierw do Niemiec, a później do Oświęcimia, gdzie pracowali w fabryce IG Farben. We wrześniu 1943 roku dyrekcja IG Farben postanowiła przenieść jeńców z niewielkiego obozu jenieckiego do obozu wzniesionego w pobliżu fabryki w Monowicach. Oficjalna nazwa obozu brzmiała: "Kommando E 715, Stalag VIII B, Lamsdorf". Na przełomie 1943 i 1944 roku ogółem trafiło tam około 1,2 tysiąca jeńców. Z początkiem stycznia 1945 roku w obozie przebywało jeszcze 578 jeńców brytyjskich. Zostali ewakuowani pieszo na teren obecnej Republiki Czeskiej, a stamtąd przetransportowani do obozu jenieckiego Mooseburg, gdzie doczekali wyzwolenia.