Przyznanie Kurosawie w 1951 roku Złotego Lwa w Wenecji za film "Rashomon" otworzyło świat na kino japońskie, rozpoczynając - trwający do dziś - boom na filmy z Kraju Kwitnącej Wiśni. Inne jego dzieła, niezwykle atrakcyjne pod względem wizualnym, będące przy tym moralitetami na temat wielkości i małości człowieka - były dla zachodniego odbiorcy synonimem kina Japonii, niewyczerpanym źródłem wiedzy o japońskiej kulturze, społeczeństwie, a także źródłem inspiracji dla wielu artystów. Synkretyczna twórczość Kurosawy, łącząca elementy kultury Wschodu i Zachodu, ukazuje uniwersalność toposów literackich, czytelnych pod każdą szerokością geograficzną i stanowiących nierzadko klucz do zrozumienia odmiennych wartości. Łącząc formułę kina samurajskiego jidai-geki z dramatami Williama Szekspira czy kina obyczajowego gendai-geki z literaturą rosyjską, nie tylko odświeżał formułę kina rodzimego, ale kinu w ogóle nadawał wymiar głębokiego humanizmu, wcześniej nie występującego w takim natężeniu i tak bezpośrednio. Przyjrzymy się najważniejszym filmom Kurosawy, starając się rzucić nowe światło na pracę twórcy Siedmiu samurajów, zachwycającą miłośników kina po dziś dzień. Dopełnieniem spotkań poświęconych Kurosawie będzie, zorganizowana w marcu, konferencja naukowa z udziałem specjalistów z kraju i zagranicy oraz artystów, w których twórczości nietrudno wskazać inspiracje sztuką Akiry Kurosawy. Przegląd twórczości w 100-lecie urodzin: • 29 marca, godz. 18.00 - Eklektyk - Tron we krwi ("Kumo no su-j", 1957) - Akira Kurosawa interpretuje Szekspira w duchu japońskiego teatru n • 19 kwietnia, godz. 18.00 - Humanista - Rudobrody ("Akahige", 1965) - Akira Kurosawa podszyty Dostojewskim • 10 maja, godz. 18.00 - Eksperymentator - Dodeska-den (1970) - Akira Kurosawa szuka porozumienia ze sztuką awangardową • 24 maja, godz. 18.00 - Nauczyciel - Jeszcze nie teraz (Madadayo!, 1993) - Akira Kurosawa tworzy kino intymnej obserwacji Przygotowanie i prowadzenie dr Piotr Kletowski z UJ, popularyzator kinematografii azjatyckiej, zwłaszcza kina japońskiego. Autor licznych publikacji opisujących fenomen kina dalekowschodniego (Śmierć jest moim zwycięstwem - Kino Takeshiego Kitano, Rabid 2001, Sfilmować duszę. Krótka historia kina japońskiego, Wyd. manggha 2006, Kino Dalekiego Wschodu, Wyd. Krytyki Politycznej 2009). Twórca Akademii Kina Japońskiego przy Muzeum Manggha.