Jak poinformował kierownik ekipy badawczej, Maciej Boryna, odkrycia dokonano na obszarze historycznego lasu zaporowego, określanego w literaturze jako +Hagwald+. Obecnie jest to teren Rezerwatu Buczyna Szprotawska, który styka się z dobrze zachowanymi potrójnymi wałami. Do tej pory nie potrafiono zidentyfikować przebiegu umocnienia w samym lesie. - Dotychczasowi badacze poszukiwali pozostałości po bliźniaczych potrójnych wałach, a należało założyć, że konstrukcja budowli na poszczególnych stanowiskach była istotnie zróżnicowana. Na terenie rezerwatu występują formy w postaci pojedynczego wału z rowem lub pojedynczego dużego rowu. Umocnienie łączyło się od wschodu z "Krowim Bagnem", a od zachodu z podmokłą poświadczoną źródłowo chronioną "Łąką Książęcą" - wyjaśnił Boryna. Zaznaczył, że znalezione fragmenty układają się w spójną całość, co pozwala na odtworzenie całościowego przebiegu artefaktu w dzisiejszym rezerwacie. Wały Śląskie wzniesiono w średniowieczu dla osłony obszarów nadgranicznych dawnego Księstwa Głogowskiego. Uchodzą za najdłuższy ziemny zabytek archeologiczny w Polsce. Ekipa z Muzeum Ziemi Szprotawskiej odkrywa je od wielu lat. Dzięki zbadaniu historycznego przebiegu zachodniego pogranicza księstwa w ostatnich latach, odkryto zapomniane odcinki wałów pod Pruszkowem, Borowiną i Długimi w powiecie żagańskim w województwie lubuskim. Księstwo Głogowskie istniało od połowy XIII do połowy XVIII wieku. Obejmowało m.in. tereny obecnego województwa lubuskiego. Do połowy XIV wieku jego stolicą był Głogów, potem książę rezydował w Kożuchowie (ówczesny Freystad). Dotychczas udało się odkryć ok. 35 km wałów. Przypuszcza się, że zostały one usypane wzdłuż całej zachodniej granicy Księstwa Głogowskiego, z wyjątkiem miejsc, gdzie występowały przeszkody naturalne, takie jak rzeki, jeziora czy bagna.