W twórczości Kozakiewicza, pomimo obecności różnorodnych artystycznych strategii i mediów, da się wyróżnić pewien jasny zamysł, czy jak kto chce ideę. Począwszy od wczesnych realizacji, Kozakiewicz opowiada w sposób niezwykle refleksyjny o relacji człowieka z jego naturalnym i wybudowanym środowiskiem. Tworzy pełną filozoficznych odniesień narrację ludzkiej kondycji we współczesnym świecie. Odnosząc się do śladu, procesu geologicznego, kulturowego kontekstu miejsca, czy jego topografii, zaszczepia w swoim dziele te lokalne, zawsze endemiczne zjawiska i hoduje już jako byty estetyczne. Najnowsza praca jest natomiast dziełem ukazującym - jak się wydaje - nowy kierunek: tym razem obserwujemy rodzaj odwrócenia charakterystycznej dla Kozakiewicza taktyki twórczej, gdyż dzieło zostaje w wybranym przez niego miejscu zaszczepione. Ponadto, obok "finalnej" pracy artysta daje nam wgląd nie tylko w proces artystycznej refleksji, ale dodatkowo, cały ten proces jawi się nam jako zaplanowany i dokładnie skoordynowany zamysł badawczy o charakterze poznawczym. Tardigrada botanica staje się zatem nie tylko cennym artefaktem, który powinien znaleźć swoją kontynuację w akcie wybudowania - w realizacji architektonicznej, ale poprzez tę działalność artystyczną uzyskujemy określoną wiedzę i pełen wrażliwości sposób jej zastosowania (...) Fragment tekstu Krzysztofa Kalitko pt."Życie utajone" Wernisaż: 10 czerwca, godz. 18. Galeria Biała w Lublinie. Wystawę zobaczyć można do 3 lipca 2009 roku w dni powszednie, w godz. 11.00-17.00. Wstęp wolny. Prezentowana praca Jarosława Kozakiewicza jest własnością Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki Czasu" w Toruniu.