Po przybyciu na miejsce odkrycia archeolodzy stwierdzili, że znalezisko to jest ciosem mamuta - prahistorycznego zwierzęcia żyjącego w okresie geologicznym zwanym plejstocenem (epoka lodowa). Zwierzęta te były dla naszych przodków żyjących w najstarszej epoce kamienia - paleolicie - źródłem pożywienia, futra, zaś ciosy stanowiły tworzywo do wytwarzania narzędzi, a nawet budulec do konstrukcji domów. Cios mamuta liczy sobie co najmniej kilkanaście tysięcy lat. Składa się obecnie z kilku części. Jest poddawany żmudnej konserwacji w specjalistycznej pracowni Muzeum. Po jej zakończeniu, z części tych uda się zrekonstruować niemal kompletny cios, mierzący według wstępnych obliczeń prawie 2 metry. Jest to największy w zbiorach muzeum egzemplarz z odkrytych dotąd kości plejstoceńskich ssaków. Archeolodzy z Muzeum Lubelskiego planują wkrótce podjąć badania na miejscu odkrycia ciosa, aby sprawdzić czy znajdują się tam inne kości a także ślady pobytu człowieka.