- Dorobek poetycki oraz uznanie, jakim się Pani cieszy, przyczyniają się do rozwoju i promocji Lublina w Polsce i poza jej granicami - powiedział przewodniczący rady miasta Piotr Kowalczyk, przedstawiając uzasadnienie uchwały lubelskich radnych. Julia Hartwig dziękując za wyróżnienie, podkreśliła, że z Lublinem łączą ją liczne więzy, co także widać w jej poezji. - Nie wszystkie wiersze są poświęcone Lublinowi, ale jak się dokładnie czyta te wiersze, to są takie wzmianki, które świadczą, że tutaj właśnie ja się urodziłam, wychowałam i to jest miejsce dla mnie ogromnie bliskie - powiedziała dziennikarzom. - Właściwie jedną trzecią życia spędziłam w Lublinie. Lublin powraca regularnie w mojej pamięci. Tutaj zostawiłam swoich bliskich, tu na cmentarzu leży moja rodzina - dodała. Prezydent Lublina Adam Wasilewski powiedział, że rada Lublina podjęła uchwałę o przyznaniu Julii Hartwig tytułu honorowego obywatela Lublina, aby podkreślić związki poetki z tym miastem. Przywołał fragment jej wiersza pt. "Elegia lubelska": "Więc urodziłam się na tym skrawku ziemi/ Co mam zrobić, żeby poczuć się tutejszą?". - Nie musi pani nic robić. Jest pani u siebie - powiedział Wasilewski. Po uroczystości wręczenia aktu nadania honorowego obywatelstwa Julia Hartwig wzięła udział w spotkaniu autorskim połączonym z wręczeniem jej nagrody poetyckiej "Kamień" przyznawanej przez lubelski Ośrodek Brama Grodzka Teatr NN za wybitny dorobek literacki. Nazwa nagrody nawiązuje do tytułu debiutanckiego tomu wierszy Józefa Czechowicza, który ukazał się drukiem w 1927 r. w Lublinie. Ośrodek Brama Grodzka Teatr NN przygotował z okazji spotkania z poetką specjalny tom poetycki "Powroty" z wierszami Julii Hartwig o Lublinie, a także specjalną stronę internetową poświęconą poetce i jej związkom z tym miastem. Julia Hartwig urodziła się 14 sierpnia 1921 r. w Lublinie, jako najmłodsze z dzieci małżeństwa Marii (z domu Biriukow) i Ludwika Hartwigów. Rodzice poetki do 1918 r. przebywali w Rosji. Ojciec od 1909 r. prowadził w Moskwie zakład fotograficzny. Tam urodziły się dzieci - Edward (późniejszy wybitny fotografik), Walenty (znany endokrynolog), Zofia i Helena. Rodzina Hartwigów przeniosła się do Polski, uciekając przed rewolucją bolszewicką. W Lublinie poetka ukończyła szkołę podstawową i średnią, a w 1939 r. zdała egzamin maturalny. W czasie II wojny światowej, tak jak jej bracia, brała udział w konspiracji, była m.in. łączniczką AK. W tym czasie podjęła studia (kurs polonistyki i romanistyki) na tajnym Uniwersytecie Warszawskim, które po wojnie kontynuowała na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1947-1950 r. przebywała we Francji na stypendium rządu francuskiego - studiowała literaturę francuską i pracowała w ambasadzie Polski w Paryżu. W 1945 r. poślubiła poetę i prozaika Artura Międzyrzeckiego. W latach 1970-1974 r. przebywała w USA, wykładała m.in. w Drake University. Po powrocie do kraju pracowała wraz z mężem, publikując zbiory poezji własnej i tłumaczonej z innych języków, a także eseje i tomy prozy. Wspólnie wydali "Antologię poezji amerykańskiej", kilka książek dla dzieci, tom tłumaczeń wierszy i prozy Guillaume Apoillinaire'a, a także "Listy" Arthura Rimbauda. Julia Hartwig ma w dorobku 25 tomów wierszy, m.in. "Pożegnania", "Czułość", "Nie ma odpowiedzi", "Jasne niejasne", "Błyski", a także felietony, szkice, poematy prozą, eseje. Jej utwory były tłumaczone na wiele języków, m.in. na francuski, angielski, niemiecki, włoski, rosyjski, grecki, węgierski, fiński. Jest laureatką wielu nagród m.in. Nagrody ZAiKS, Nagrody Polskiego PEN Clubu, Nagrody Wilder Prize (USA). Była czterokrotnie nominowana do Nagrody Literackiej Nike.