Jest to miejsce gdzie człowiek może uczynić coś wspaniałego dla drugiego człowieka. Jest to hospicjum. Hospicjum to misja oparta na filozofii chrześcijańskiej, której celem jest służba choremu z zaawansowaną chorobą nowotworową. Znajdują się tam chorzy, którym konwencjonalna medycyna nie daje już nadziei, a wszelkie metody leczenia nie dały rezultatu. Hospicjum zapewnia pomoc medyczną, psychologiczną, duchową oraz socjalną. Pomoc medyczna to specjalistyczna opieka lekarzy, pielęgniarek, rehabilitantów, którzy przynoszą ulgę w bólu i innych dolegliwościach towarzyszących chorobie. Pomoc duchowa i socjalna leży w rękach wolontariuszy o wielkich sercach, którzy towarzyszą choremu do ostatniego oddechu. Wolontariusze dobrowolnie i nieodpłatnie ofiarowują swój czas wspierając rozmowami, pomagając w codziennych czynnościach i rozwiązywaniu problemów, o których sygnalizują sami chorzy. Kutnowskie Hospicjum to pozarządowa organizacja pożytku publicznego, oparta na działalności charytatywnej. Opieka nad chorym z zaawansowaną chorobą nowotworową odbywa się w domu chorego. Chorzy otrzymują opiekę nieodpłatnie. Opieka hospicyjna jest uznaną na świecie dziedziną medycyny, która nie powoduje przyspieszenia, ani opóźnienia zgonu, lecz podejmuje starania o poprawę jakości życia chorego. Głównym celem jest to, aby chory w terminalnym stanie choroby, żył pełnią życia do ostatniej chwili. Kutnowskie hospicjum posiada status NZOZ-u. Hospicjum utrzymuje się z dotacji samorządowych. Również firmy i inne organizacje są wsparciem finansowym. Ważna jest także pomoc osób indywidualnych, gdyż liczy się każda złotówka. Pieniądze są przeznaczane na opłacanie personelu medycznego, zakup kosztownego sprzętu dla chorych, również z tych pieniędzy została zakupiona ziemia, na której ma stanąć hospicjum stacjonarne. Trafią do niego osoby w stanie, który nie będzie pozawalał na pozostanie w domu. Jednakże najlepszym miejscem dla człowieka w terminalnym stanie jest własny dom. Dlatego pomoc domowa zawsze będzie tąpodstawową. Otwórzmy nasze serca, bo nigdy nie wiemy, jaki los nas czeka, czy sami nie będziemy potrzebować pomocy. Los człowieka jest nieodgadniony. Nawet najbardziej szczęśliwi ludzie, którym wydaje się, że mają wszystko, staną w obliczu śmierci. To całkiem naturalne, że gdy jesteśmy młodzi, zdrowi i nic nie zapowiada choroby nie myślimy o śmierci. Jednakże wrażliwość na nieszczęście innych może z nas uczynić prawdziwych ludzi. To tak niewiele przekazać 1% rozliczając podatki, czy wrzucić złotówkę do puszki. Dla ludzi chorych to bardzo dużo, bo dzięki temu mogą godnie odejść z tego świata, bo bardzo wielu z nich oprócz bólu fizycznego umiera w osamotnieniu. Autor: serduszko65