- Niewielkich rozmiarów konstrukcje znajdują się na peryferiach wielkiego cmentarzyska kurhanowego rozsianego wokół Jeziora Mściszewickiego, użytkowanego pod koniec epoki brązu przez ludność kultury łużyckiej oraz później, w okresie halsztackim przez społeczności kultury pomorskiej - wyjaśnia dr Janiak. Archeolodzy przebadali sześć kurhanów o średnicy 3-5 m. Podstawa kurhanu składała się z większych głazów. Natomiast płaszcz kamienny stanowiły niewielkie kamienie. Tylko w jednym przypadku udało się stwierdzić obecność fragmentarycznie zachowanego wieńca kamiennego. - Co ciekawe, w obrębie wszystkich przebadanych kurhanów nie znaleźliśmy żadnych śladów wskazujących na obecność pochówków. Jedynie pod jednym odkryliśmy niewielki bruk kamienny. W jego obrębie mieściły się fragmenty naczynia celowo rozbitego przed zdeponowaniem pod kurhanem - wyjaśnia archeolog. Na podstawie analizy formy i zdobnictwa zniszczonego naczynia archeolodzy ustalili, że kurhan pochodzi z okresu halsztackiego C (700-600 lat p.n.e.). W obrębie pozostałych kopców nie znaleziono żadnych zabytków. Do jednej z konstrukcji przylegało palenisko. Innym ciekawym znaleziskiem jest podłużny kamień o długości 0,75 m odkryty obok kopca. Zdaniem archeologów najprawdopodobniej pierwotnie pełnił funkcję steli-pomnika, która ustawiona była bezpośrednio w piasku. Natomiast na szczycie tego kurhanu ustawiona była inna stela - podłużny kamień o długości 0,4 m.