Niezwykle wzruszony Antczak powiedział, że dla niego wtorkowa uroczystość to "najwyższy zaszczyt, jaki może spotkać człowieka". - Jestem w mieście, w którym się wszystko zaczęło. Tutaj w 1949 r. zdałem do szkoły aktorskiej. Skończyłem ją w 1953 r. i przez pięć kolejnych lat byłem aktorem. Było mi tu tak dobrze, że nie chciałem się nigdzie ruszać. Stało się inaczej, ale to miasto zostało we mnie na całe życie. Kiedy gdzieś tam, w jakimś odległym kraju muszę mówić w dziwnym języku myślę sobie "Boże, co ja tutaj robię?" Dlatego jestem szczęśliwy, że będę tutaj, w tym miejscu, na Piotrkowskiej - powiedział Antczak. Po uroczystości odsłonięcia gwiazdy na ul. Piotrkowską goście przenieśli się do Muzeum Kinematografii, gdzie odbyło się spotkanie z Antczakiem i jego żoną, na którym reżyser opowiadał m.in. o swojej książce "Noce i dnie mojego życia". Jerzy Antczak urodził się 25 grudnia 1929 roku w należącym obecnie do Ukrainy Włodzimierzu Wołyńskim. Po zakończeniu II wojny światowej w 1949 r. rozpoczął studia na wydziale aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi. W 1953 r. ukończył studia i rozpoczął pracę w łódzkim Teatrze Powszechnym. Początkowo był w nim tylko aktorem, później również reżyserem. W 1957 roku został dyrektorem w teatrze "7.15", którego był współzałożycielem. Rok później przeniósł się do kierowanego przez Kazimierza Dejmka Teatru Nowego, w którym ponownie był aktorem i reżyserem. Rozpoczął też współpracę z łódzkim ośrodkiem telewizyjnym, w którym współtworzył Teatr Popularny. Po pięciu latach występowania na scenie Antczak rozstał się z zawodem aktorskim i zajął się wyłącznie reżyserią. Opuścił Łódź w 1963 r., gdy otrzymał propozycję objęcia stanowiska dyrektora Teatru Telewizji, dla którego wyreżyserował w sumie ponad 100 przedstawień, m.in. "Kordiana", "Trzy siostry" i "Szklaną menażerię". Rok przed przeprowadzką rozpoczął przygodę z filmem. Realizował też seriale. W filmowej i serialowej wersji wyreżyserował m.in. "Hrabinę cosec" oraz "Noce i dnie". Do jego największych osiągnięć zalicza się również filmy "Mistrz", "Wystrzał" i "Epilog Norymberski". Dwa ostatnie tytuły były również wystawiane w Teatrze Telewizji. W 1979 r. Antczak wraz z żoną Jadwigą Barańską przeniósł się na stałe do USA, gdzie został wykładowcą na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles (UCLA). Od początku lat 90. przebywając czasowo w Polsce wyreżyserował dwa filmy ("Dama Kameliowa" oraz "Chopin. Pragnienie miłości") i dwie sztuki telewizyjne ("Cezar i Pompejusz" oraz "Ścieżki chwały"). Antczak jest laureatem wielu nagród przyznanych za twórczość telewizyjną. Dwukrotnie otrzymał m.in. indywidualną nagrodę państwową I stopnia - w 1964 roku za telewizyjną twórczość teatralną i w 1970 r. za "Epilog Norymberski". Największym osiągnięciem filmowym Antczaka były "Noce i dnie", które w 1976 r. otrzymały nominację do Oscara w kategorii: film obcojęzyczny.