Czyż urodził się 16 czerwca 1923 roku w Grudziądzu. W latach 1946-52 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu kompozycję i dyrygenturę. Początek jego działalności dyrygenckiej związany jest z Orkiestrą Rozgłośni Bydgoskiej Polskiego Radia, z którą współpracował od 1948. W latach 1952-53 był dyrygentem Opery Poznańskiej, a w latach 1953-57 - drugim dyrygentem Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. W roku 1957 objął stanowisko kierownika artystycznego i pierwszego dyrygenta Filharmonii Łódzkiej. Placówką kierował do roku 1960. W tym czasie pisał też muzykę rozrywkową, przez pewien czas pod pseudonimem "Kaszczyc", m.in. dla Orkiestry Łódzkiej Rozgłośni Polskiego Radia prowadzonej przez Henryka Debicha. Od lat 60. zajmował się także pedagogiką: 1962-67 prowadził klasę dyrygentury w PWSM w Krakowie, od 1980 w AM w Warszawie. W latach 1961-62 był dyrektorem Teatru Wielkiego w Warszawie, a od 1963 do 1967 r. - kierownikiem artystycznym i pierwszym dyrygentem Filharmonii Krakowskiej. W latach 1972-80 wrócił do łódzkiej filharmonii, dzieląc dyrygenckie i kierownicze obowiązki ze Zdzisławem Szostakiem. Za cykl programów telewizyjnych "Nie taki diabeł straszny" przygotowywanych z Orkiestrą Filharmonii Łódzkiej, Czyż otrzymał nagrodę krytyków "Złoty Ekran". Był autorem kilku książek o tematyce muzycznej: "Ucieczka spod klucza", "Porcelanowy amorek", "Jak z nut", "Serkal i inne tizery", "Nie taki diabeł straszny -gawędy telewizyjne", "Zaczarowana szkatułka: listy i opowieści przeważnie prawdziwe". Koncertował w kraju, w Europie i obu Amerykach. Występował z najlepszymi orkiestrami, m.in. z Narodową Orkiestrą Radia i Telewizji w Paryżu, Filharmonikami Berlińskimi, orkiestrami filharmonicznymi w Moskwie, Leningradzie, Sztokholmie, Zagrzebiu, Madrycie, Lizbonie, Pradze, Budapeszcie. Współpracował blisko z Krzysztofem Pendereckim, przygotowując prawykonania jego słynnych dzieł, m.in. "Pasji wg św. Łukasza" w Katedrze Muenster i opery "Diabły z Loudun" w Staatsoper w Hamburgu. W roku 1966 został uhonorowany nagrodą "Orfeusz" za najwybitniejsze osiągnięcie artystyczne festiwalu "Warszawska Jesień", w 1967 otrzymał prestiżowe nagrody za nagrania "Pasji wg św. Łukasza" Pendereckiego. Był też laureatem nagrody Ministra Kultury i Sztuki I st. (1975) i Nagrody Państwowej I st. za całokształt działalności artystycznej (1978). Odznaczono go m.in.: Złotym Krzyżem Zasługi (1953), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1958). Jego dorobek kompozytorski obejmuje utwory symfoniczne, kameralne i sceniczne, w tym wystawiane w Teatrze Wielkim Łodzi opery: "Białowłosą i Kynologa w rozterce". Pisał również muzykę do filmów fabularnych i dokumentalnych, m.in.: "Ewa chce spać", "Rancho Texas", "Inspekcja Pana Anatola", "Walet pikowy".