Niezwykle wzruszona i szczęśliwa Szaflarska podziękowała wszystkim obecnym. Przypomniała, że w Łodzi spędziła pierwsze powojenne lata, bo to w tym mieście, było w owym czasie skupisko ludzi kultury. Przypomniała również, że Łódź to miasto filmowe, ze swoją najsłynniejszą na świecie szkołą filmową. - To dla mnie zaszczyt, że w mieście filmowym jest moja gwiazda - powiedziała. Wzruszony był również Jan Machulski, przed laty pomysłodawca łódzkiej Alei Gwiazd, która znajduje się na fragmencie najsłynniejszej ulicy miasta - ul. Piotrkowskiej. - Danusiu! Wymyśliłem te gwiazdy z myślą o Tobie, bo przecież Ty byłaś naszą pierwszą powojenną gwiazdą - powiedział. Prezydent Łodzi Jerzy Kropiwnicki powiedział m.in., iż jest to niezwykle ważny dla miasta moment. - Pani Danuta Szafarska, to niedościgły wzór dla wielu pokoleń. Dziś pozostawia odcisk po wszystkie czasy, tak jak po wszystkie czasy pozostawiła pokoleniom owoce swojej pracy - mówił. Przed odsłonięciem gwiazdy w Muzeum Kinematografii odbyła się z jej udziałem projekcja filmu "Pora umierać" w reż. Doroty Kędzierzawskiej, w którym Szaflarska gra główną rolę. Po filmie zgotowano aktorce owacje na stojąco. Kiedy odśpiewano jej chóralne "Sto lat", ta złapała się za głowę i stwierdziła - O Boże to jeszcze tylko siedem lat!?. Danuta Szaflarska urodziła się w 1915 roku w Kosarzyskach (k. Nowego Sącza, woj. małopolskie). Jest absolwentką Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie (1939). Zaraz po studiach rozpoczęła karierę artystyczną w Teatrze na Pohulance w Wilnie (1939-1941). W ciągu dwóch lat zagrała tam ok. dwudziestu ról - od klasyki po obyczajowe komedie. Podczas Powstania Warszawskiego była łączniczką. Na ekranie debiutowała w powojennym filmie "Zakazane piosenki" Leonarda Buczkowskiego (1946), a partnerował jej Jerzy Duszyński. Popularność, jaką przyniósł jej film, wzrosła jeszcze po zagraniu roli Krystyny Tokarskiej w "Skarbie" tego samego reżysera (1948). Po wojnie, przez rok, występowała w Starym Teatrze w Krakowie (1945-1946), a następnie w Łodzi w Teatrze Kameralnym. W 1949 r. po likwidacji Kameralnego przeniosła się do Warszawy. Do 1957 roku występowała w Teatrze Współczesnym potem w Narodowym (1954-1966). Od 1966 do emerytury w roku 1985 pracowała w Teatrze Dramatycznym. Potem, gościnnie, występowała na scenach niemal wszystkich warszawskich teatrów. Szaflarska zazwyczaj grała kobiety pełne życia, energii, emanujące kobiecością. Aktorka potrafiła wcielić się także w role dramatyczne czy wręcz tragiczne, np. Żanety Dylskiej w "Wilkach nocy" Tadeusza Rittnera (1962) czy Ruth w "Niemcach" Leona Kruczkowskiego (1949 i 1954). Ważniejsze filmowe role Szaflarskiej to m.in. rola Podstoliny w filmowej wersji "Zemsty" w reżyserii Antoniego Bohdziewicza i Józefa Korzeniowskiego (1956) i Babci Misi w "Dolinie Issy" w reżyserii Tadeusza Konwickiego (1982). Artystka chętnie współpracuje z młodymi reżyserami; wystąpiła m.in. w dwóch filmach Doroty Kędzierzawskiej: "Diabły, diabły" (1991) i "Nic" (1998). Współpracowała także z Agnieszką Glińską i jednym z najbardziej nowoczesnych twórców teatralnych, Grzegorzem Jarzyną. Oprócz tego grała m.in. ciotkę Anielę w "Przedwiośniu" Filipa Bajona (2001) i siostrę Ludwikę w serialu "Czwarta władza" Witolda Adamka (2004). Danuta Szaflarska jest laureatką wielu nagród i odznaczeń, m.in. w 1978 r. odznaczona została Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.