We wrześniu ubiegłego roku za całokształt twórczości Ludvikowi Kunderze przyznano nagrodę im. Jaroslava Seiferta, jedno z najważniejszych czeskich wyróżnień literackich. W 2007 roku prezydent Vaclav Klaus odznaczył go medalem Za Zasługi. "Była to postać niezwykle szerokich horyzontów, prawdziwy człowiek renesansu - poeta, również znawca sztuki, a także dobry artysta i wybitny tłumacz" - opisał zmarłego cytowany przez agencję CzTK dyrektor Muzeum Piśmiennictwa na Morawach Vojen Drlik. Twórczość Kundery przede wszystkim wiąże się z kierunkami awangardowymi, w tym z surrealizmem. Literaturą zajął się w czasie II wojny światowej, wiążąc się z artystami tzw. Skupiny RA, zdelegalizowanej przez hitlerowców. Po wojnie zajął się publicystyką, a także pełnił rolę kierownika literackiego w Teatrze Państwowym w Brnie. Większą część swej pracy poświęcił tłumaczeniu literatury niemieckiej, francuskiej, a także bułgarskiej, słowackiej i rosyjskiej. Po 1968 roku władze zabroniły mu pracy literackiej, więc pod pseudonimem przekładał twórczość Rainera Marii Rilkego, Heinricha Boella czy Bertolda Brechta, z którym znał się osobiście. Jako pisarz zasłynął sztukami teatralnymi "Totalni kuropieni" ("Totalne pianie koguta") oraz "Labyrint svieta a lusthauz srdce" ("Labirynt świata i lusthauz serca"). Później także zaangażował się w pracę edytorską i literaturoznawczą, zajmując się monografią i biografią czeskiego poety Frantiszka Halasa, osobiście jego bliskiego przyjaciela. Od 1990 roku wykładał na czeskich i zagranicznych uczelniach. Kundera jeszcze niedawno wydał zbiorki wierszy "Onde" i "Sny". "Jeśli o mnie chodzi, to nie ma dnia bez wiersza - mówił. - Ciągle mnie coś kusi".