Twierdził, że nie może siebie nazywać poetą, bo to zbyt pretensjonalne. Wolał mówić, że jest krytykiem lub historykiem."Poezja to doświadczenie tego, co wykracza poza słowo" - powiedział kiedyś. Malarzom zazdrościł tego, że są w stanie uchwycić "chwile najintymniejszej doskonałości" i podobnie jak oni poszukiwał w swoich wierszach i tekstach prozatorskich "bezpośredniości i czystości rzeczy" - pisze dpa. Prezydent Francji Francois Hollande nazwał Bonnefoya "czarodziejem słowa". Po drugiej wojnie światowej Bonnefoy związał się z surrealistami, ale wkrótce potem poszedł własną drogą twórczą. Jako poeta stał się znany w 1953 roku za sprawą pierwszego wydanego tomiku wierszy, zatytułowanego "O ruchu i martwocie Douve". Wydał ponad sto książek, tłumaczonych na trzydzieści języków, w tym na polski, pisał eseje. Tłumaczył na francuski między innymi dzieła Szekspira i utwory Johna Keatsa. Był autorem rozważań o znaczeniu słowa pisanego i mówionego, a także książek poświęconych Miro i Giacomettiemu. Wykładał literaturę na licznych uczelniach w Europie i w Stanach Zjednoczonych. Za swoją twórczość był wielokrotnie wyróżniany, m.in. nagrodą Goncourtów czy Nagrodą Franza Kafki. Jego nazwisko kilkakrotnie wymieniano jako kandydata do literackiego Nobla. Bonnefoy urodził się w 1923 roku w Tours jako syn robotnika i nauczycielki. Studiował matematykę, a następnie w Paryżu zgłębiał historię filozofii i sztuki piękne. Yves Bonnefoy zmarł w piątek w wieku 93 lat.