Dramat skomplikowany i niepoddający się prostym ocenom moralnym. Szczerość i bezpośredniość wyznań, padających w kolejnych tytułowych poufnych rozmowach, przypominają, jak nieoczywisty jest podział na dobro i zło. Ostatecznie, zarówno wiara, jak i niewiara w Boga u Bergmana okazują się podszyte licznymi wątpliwościami. Niełatwo jest dokonać osądu jego bohaterów; jednoznacznego potępienia lub wzbudzenia naszej sympatii unika też Kempa. Jej czysta, dyskretna reżyseria skupia się na możliwie wielostronnym, a przez to niejednoznacznym przedstawieniu postaci i ich dylematów moralnych. Główna bohaterka "Rozmów poufnych", Anna, silna, niezależna kobieta, żona wikarego, przyznaje się pastorowi do romansu z młodszym mężczyzną, także zresztą kandydatem na duchownego. Wierzący w siłę prawdy i uczciwego życia pastor Jakub nakazuje jej wyznać mężowi prawdę. Niczym w klasycznym Ibsenowskim dramacie, dotarcie do owej prawdy paradoksalnie okazuje się nie tylko bolesne, ale też niszczące: rozbija dotychczasowe życie Anny, jej świat i wyobrażenia o charakterze najbliższych jej osób. Bergman, a za nim Iwona Kempa i jej aktorzy unikają przewidywalności i wydawania ostatecznie rozstrzygających sądów. Rozważaniom dotyczącym etyki ludzkich poczynań służy plastyczna oprawa spektaklu, minimalna scenografia, ograniczona do podstawowych sprzętów, dyskretnie eleganckie kostiumy - całość skutecznie kreująca na małej scenie Teatru Słowackiego nastrój starej fotografii. Na zacienionej, niemal pustej scenie najważniejszy jest aktor, jego słowo i relacje z innymi postaciami. Kameralny dramat Bergmana pulsuje żywymi emocjami. ROZMOWY POUFNE Teatr im. Juliusza Słowackiego Kraków reżyseria, opracowanie tekstu, opracowanie muzyczne: Iwona Kempa scenografia: Iwona Kempa i Anna Sekuła kostiumy: Anna Sekuła inspicjent: Iwona Cieślik obsada: Maria - Bożena Adamek Anna - Dominika Bednarczyk Marta - Joanna Mastalerz Matka - Anna Tomaszewska Tomas - Tomasz Augustynowicz Jakub - Tomasz Międzik Henryk - Sławomir Maciejewski