Na ekspozycji zgromadzono około 100 obrazów z kilkunastu muzeów, w tym z jednej strony rzadko pokazywane prace obu twórców, a z drugiej także te, które są ozdobą ekspozycji stałych w najlepszych polskich muzeach. Zestawienie takich rarytasów w jednym miejscu stanowi szczególną gratkę dla miłośników sztuki. Wystawa prezentuje obrazy, akwarele, pastele, rysunki i fotografie z różnych etapów twórczości obu artystów, ukazując dwie sugestywne, odmienne wizje sztuki i świata. Stanisław Witkiewicz "stwórca" Zakopanego i jego mitu, był postacią charyzmatyczną, dysponującą olbrzymią mocą oddziaływania. Jego eseje, reportaże (m.in. Na przełęczy. Wrażenia i obrazy z Tatr) i listy inspirowały, zmuszały do myślenia, wywoływały dyskusje. Od roku 1895 zamieszkał na stałe w Zakopanem, prowadząc dom otwarty, gdzie bywała arystokracja, pisarze, muzycy, malarze, uczeni, lekarze, politycy, sportowcy taternicy, górale i "różne oryginalne typy". Witkiewicz-ojciec był twórcą stylu zakopiańskiego, który obejmować miał wszystkie gatunki sztuki: architekturę, sprzęty, tkaniny, biżuterię, naczynia i bibeloty. Elementem łączącym wszystkie gatunki sztuki stała się ornamentyka góralska. Ale styl zakopiański aspirował do czegoś znaczne więcej. Miał scalić polskie społeczeństwo. Witkiewicz-syn był równie wszechstronnym artystą jak ojciec. Malował, pisał dramaty, powieści. Zajmował się również filozofią, fotografią. Początkowo kształcił się u swojego ojca - Stanisława, od 1904 roku studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Józefa Mehoffera i Jana Stanisławskiego, w 1906 poznał Władysława Ślewińskiego i pobierał u niego lekcje. Wiele podróżował. Nie tylko po Europie. W 1914 roku wyjechał bowiem ze swoim przyjacielem, Bronisławem Malinowskim, na Cejlon i do Australii, skąd na wieść o wybuchu I wojny światowej wrócił do Europy. Lata wojenne spędził w Petersburgu jako oficer ekskluzywnego Pawłowskiego Pułku Lejbgwardii. Po powrocie do kraju związał się grupą Ekspresjonistów Polskich (od 1919 Formiści Polscy). Ogłosił esej Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia, gdzie przedstawił własną teorię Czystej Formy. W okresie dwudziestolecia międzywojennego mieszkał w Zakopanem, intensywnie uczestnicząc w życiu artystycznym. Witkacy "wariat z Krupówek" ubrany w charakterystyczny sweter w pomarańczowo-fioletowe pasy, znany był z nieskończonej liczby dowcipów i absurdalnych akcji, uczestniczył w kontrolowanych seansach narkotycznych. W roku 1925 wycofał się z twórczości malarskiej, z koncepcji Czystej Formy, i założył zarobkową, jednoosobową "Firmę Portretową Stanisława Ignacego Witkiewicza", działającą według specyficznie ustalonego regulaminu. Informacje o wystawie: Malarstwo Stanisława Witkiewicza i Stanisława Ignacego Witkiewicza Muzeum Regionalne w Stalowej Woli, 3 grudnia 2011 - 22 stycznia 2012 Muzeum czynne: wtorek 8.00-18.00, środa, czwartek, piątek 8.00-15.00, sobota, niedziela 16.00-19.00 poniedziałek - nieczynne Kurator wystawy: Anna Król