- W piątkowych wyborach prof. Andrzej Radzimiński uzyskał poparcie 131 elektorów; drugi kandydat, ubiegający się o reelekcję prof. Andrzej Jamiołokowski, otrzymał 103 głosy. Jedna osoba wstrzymała się od głosowania - poinformował Marcin Czyżniewski, rzecznik prasowy UMK. Prof. Andrzej Radzimiński ma 50 lat, jest historykiem, specjalistą w dziedzinie badań nad dziejami struktur kościelnych i duchowieństwem w Polsce, Niemczech oraz państwie zakonu krzyżackiego w Prusach. W 1981 r. ukończył studia historyczne ze specjalizacją archiwistyczną na Wydziale Humanistycznym UMK, natomiast w 1987 r. obronił doktorat. Na UMK pracuje od 1988 roku, kiedy został zatrudniony jako adiunkt w Zakładzie Nauk Pomocniczych Instytutu Historii i Archiwistyki UMK. W 1995 r. habilitował się na Wydziale Nauk Historycznych UMK, na podstawie rozprawy pt. "Duchowieństwo kapituł katedralnych w Polsce XIV i XV w. na tle porównawczym. Studium nad rekrutacją i drogami awansu". W 1999 r. uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych. Prof. Radzimiński pełnił wiele funkcji organizacyjnych, m.in. zastępcy dyrektora Instytutu Historii i Archiwistyki ds. naukowych, a następnie dyrektora Instytutu. Rektor elekt w przeszłości pełnił z wyboru także funkcję dziekana Wydziału Nauk Historycznych, prorektora ds. dydaktyki, a od 2005 r. jest prorektorem ds. kształcenia i kadr. Jako nauczyciel akademicki prowadzi wykłady z historii średniowiecznej Europy Środkowo-Wschodniej, nauk pomocniczych historii, historii Kościoła i duchowieństwa w Polsce i państwie zakonu krzyżackiego w Prusach, dziejów kobiet w średniowieczu. Wypromował ponad 60 magistrów oraz czterech doktorów. Obecnie badania prof. Radzimińskiego dotyczą głównie dziejów Kościoła i duchowieństwa w państwie zakonu krzyżackiego w Prusach. Łącznie opublikował 140 opracowań naukowych (kilkanaście artykułów ukazało się w języku niemieckim), w tym dziewięć książek; zredagował również dziesięć tomów studiów. Prof. Radzimiński prowadził badania w Wiedniu, Moguncji, Berlinie oraz przez szereg lat w Instytucie Maxa Plancka w Getyndze, z którym nawiązał również szerszą współpracę -przyczynił się do powołania przy Instytucie Polskiej Misji Historycznej (2001), a w 2003 r. był promotorem doktoratu honoris causa prof. O.G.Oexle, dyrektora Instytutu.