"W języku polskim męskie imię Marian istnieje obok formy żeńskiej (Maria) i różni się od niej. Natomiast w niemieckim i francuskim obie formy są identyczne. Stąd brały się różne zabawne zdarzenia. Wiedeńscy koledzy Smoluchowskiego nazywali go czasem żartobliwie "Marianne". Natomiast fizycy francuscy, omawiając w pierwszych latach XX wieku głośne prace Smoluchowskiego, byli przekonani, że napisała je kobieta, Mme Marie Smoluchowski. Osoba Marii Skłodowskiej-Curie przyzwyczaiła Francuzów do tego, że polski fizyk jest płci żeńskiej i ma na imię Maria. Niełatwo im było wytłumaczyć, że są w błędzie" - czytamy w notce o słynnym polskim fizyku Marianie Smoluchowskim. Biogramy wybitnych uczonych w encyklopediach najczęściej ograniczają się do suchego zestawienia najważniejszych faktów. Tymczasem uczeni są przede wszystkim ludźmi, wybitnymi indywidualnościami, i mają - jak każdy - przywary, dziwactwa, upodobania, a niekiedy burzliwe życie prywatne. Wszystkie informacje na ten temat są najczęściej wstydliwie pomijane, gdyż panuje przekonanie, że nie wypada odbrązawiać posągowych postaci. Tymczasem kiedy dowiadujemy się, że wielki Arystoteles jąkał się, Albert Einstein podkradał tytoń do fajki, a współtwórca mechaniki kwantowej Erwin Schrödinger miał liczne kochanki, postacie nabierają wreszcie cech ludzkich. Obecny zbiór tekstów luminarza polskiej nauki Andrzeja Kajetana Wróblewskiego oparty jest na cyklu jego artykułów "Uczeni w anegdocie" publikowanym od ponad 25 lat w miesięczniku "Wiedza i Życie". Część z nich znalazła się już w zbiorach książkowych Uczeni w anegdocie (Prószyński i S-ka 1999), Uczeni w anegdocie. Poczet drugi (Prószyński i S-ka 2004) oraz 200 uczonych w anegdocie (Świat Książki 2010). Wszystkie publikowane wcześniej teksty zostały przejrzane, poprawione, uzupełnione, rozszerzone i przystosowane do obecnego wydania, w którym można znaleźć opowieści o stu nowych postaciach. Andrzej Kajetan Wróblewski (ur. 1933) jest profesorem fizyki. W latach 1986-1989 był dziekanem Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 1989-1993 rektorem Uniwersytetu Warszawskiego. Członek Polskiej Akademii Nauk i wiceprezes Polskiej Akademii Umiejętności. Miłośnik historii nauki i kolekcjoner anegdot o słynnych naukowcach.