Zygmunt Kałużyński

Kałużyński, miłośnik kina, komiksu, jazzu, muzyki poważnej i kultury francuskiej, przez 10 lat wraz z Tomaszem Raczkiem prowadził cykl telewizyjny "Perły z lamusa" (1990-2000). Wspólnie z nim wydał trzy książki: "Perły do lamusa?", "Poławiacze pereł", "Perłowa ruletka". W przygotowaniu jest ich "Alfabet na cztery ręce".

Za "Pamiętnik orchidei, czyli Zapiski ocalonego z XX wieku" Kałużyński otrzymał w kwietniu 2003 roku nagrodę Warszawskiej Premiery Literackiej. W maju 2004 roku ukazała się jego kolejna książka pt. "Do czytania pod prysznicem czyli znalezione w osobistej szufladzie".

Kałużynski pisał także w "Polityce", z którą był związany od początku jej istnienia. Wspomina go dziennikarz tego tygodnika Zdzisław Pietrasik:

Kałużyński był postacią kontrowersyjną. Sam powiedział o sobie: "Rektor Akademii Teatralnej Jan Englert określił mnie jako debila, który wymęcza felietony o 'objawach wieku starczego'. Reżyser Krzysztof Zanussi widzi we mnie 'upadłego wyrobnika w służbie stalinowskiej'. Reżyser Agnieszka Holland zażądała w programie telewizyjnym, by uniemożliwić mi zabieranie głosu jako szkodnikowi niszczącemu kulturę narodową. Reżyser Andrzej Żuławski stwierdził, że jak widzi moją małpią gębą w TVP, to mu się rzygać chce" - powiedział, cytowany w "Kulisach" przez Ewę Gronkiewicz.

Choć był entuzjastą filmu, pierwszy w życiu telewizor sprawił sobie dopiero w 2001 roku. "Bałem się, że będę patrzył, patrzył i patrzył, i zdechnę wreszcie, umrę z głodu" - tłumaczył w jednym z wywiadów.

Urodzony w 1918 roku na Lubelszczyźnie Kałużyński studiował m.in. prawo na Uniwersytecie Warszawskim (1936-1939) i reżyserię w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie (1937-1939). Pracował w redakcjach wielu pism: "Wieś" (1944-1948), "Łódź Teatralna" (1948-1949), "Polityka i Świat" (Paryż 1950-1952), "Nowa Kultura" (1952-1957), "Polityka" (1957-1993, potem stały współpracownik).

Opublikował m.in.: szkice - "Podróż na Zachód" (1953), "Nowy Kaliban. Notatki kibica z okresu fermentu" (1961), "Pożegnanie Molocha" (1972), "Demon milionowy. Mity, obsesje, wizje dla mas" (1977), "Pamiętnik rozbitka" (1991); felietony - "Diabelskie zwierciadło" (1986) i "Paszkwil na samego siebie" (1988); oraz autobiografię "Pamiętnik orchidei". W sumie wydał 28 książek.

Był nie tylko miłośnikiem X Muzy. Pasjonował się też jazzem, muzyką poważną, kulturą francuską i komiksem.