O śmierci Ewy Sułkowskiej-Bierezin poinformował jej przyjaciel Tomasz A. Filipczak.Ewa Sułkowska-Bierezin urodziła się w Warszawie, ale od 1945 r. mieszkała w Łodzi, gdzie ukończyła studia na Politechnice Łódzkiej. Pracowała na tej uczelni w Instytucie Elektrotechniki. Po wydarzeniach marcowych 1968 r. została odsunięta od zajęć i pozbawiona stypendium doktoranckiego. Od końca lat 60. była związana z antykomunistyczną niejawną organizacją "Ruch". W 1970 r. została na kilka miesięcy aresztowana. Od 1976 r. współpracowała z Komitetem Obrony Robotników, a od jesieni 1977 r. regularnie pisywała w drugoobiegowym kwartalniku "Puls" i uczestniczyła w pracach redakcji. Po sierpniu 1980 r. zaangażowała się w organizację struktur Solidarności. W związku z wprowadzeniem stanu wojennego została internowana. Na początku 1983 r. wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych; tam współpracowała m.in. z Radiem Wolna Europa. Do Polski wróciła w 2003 roku. Należała do Stowarzyszenia Wolnego Słowa. Była współautorką opracowania "Orła wrona nie pokona, czyli co pomagało nam przetrwać. Śpiewnik internowanych" oraz "Puls. Nieregularny kwartalnik literacki nr 13 bis 1977-1981. Antologia tekstów publikowanych na łamach edycji krajowej". W 2011 roku prezydent Bronisław Komorowski odznaczył Ewę Sułkowską-Bierezin Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymała także Srebrny Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis", a w 2012 r. Nagrodę Miasta Łodzi.