Bauman (ur. 1925 r. w Poznaniu) to jeden z najważniejszych przedstawicieli nurtu postmodernizmu, twórca koncepcji "płynnej nowoczesności". Przez wiele lat pełnił funkcję kierownika Katedry Socjologii University of Leeds. Do jego najbardziej znanych prac należą m.in. "Etyka ponowoczesna", "Postnowoczesność jako źródło cierpień" czy "Kultura jako praxis". Za swoją pracę filozoficzno-socjologiczną Bauman otrzymał m.in. Europejską Nagrodę Amalfi i prestiżową nagrodę im. Theodora W. Adorno.