Krzysztof Dunin-Wąsowicz urodził się w 1923 roku w Warszawie. Były żołnierz Armii Krajowej i członek organizacji młodzieży socjalistycznej "Płomienie", a także członek redakcji o tej samej nazwie. Współpracował z Radą Pomocy Żydom "Żegota" 13 kwietnia 1944 roku został zatrzymany przez Niemców za działalność konspiracyjną. Po areszcie w Alei Szucha i na Pawiaku, przewieziono go do obozu koncentracyjnego Stutthof. Pracował w biurze raportowym, zmuszony do uczestniczenia przy selekcji osób, przybyłych w transportach z innych obozów. Z obozu uciekł podczas ewakuacji, w lutym 1945 roku. Po wojnie został działaczem PPS i Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej, a także uczestnikiem Klubu Krzywego Koła. Pod koniec lat 80. działał jako członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Do śmierci był przewodniczącym Komisji Historycznej Polskiej Partii Socjalistycznej.Wraz ze swoją matką, Janiną Dunin-Wąsowiczową, został odznaczeni medalem Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata. Natomiast w 2007 roku z rąk prezydenta Lecha Kaczyńskiego otrzymał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski za ratowanie osób narodowości żydowskiej. W latach 1988-90 Dunin-Wąsowicz był członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.