Roman Ingarden urodził się 1 października 1920 r. w Zakopanem. Był synem słynnego filozofa Romana Witolda Ingardena. W 1938 r. rozpoczął studia matematyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, a po wybuchu wojny kontynuował je na Uniwersytecie Iwana Franki oraz tajnych kursach. Dyplom magisterski otrzymał na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1946 r. Trzy lata później uzyskał doktorat. Został profesorem w 1954 r., jeszcze przed zakończeniem procedury habilitacyjnej. Ingarden pracę naukową rozpoczął w 1945 r. na Politechnice Śląskiej (mieszczącej się wówczas w Krakowie). Po kilku miesiącach przeniósł się na Uniwersytet we Wrocławiu, gdzie pracował w Katedrze Fizyki Teoretycznej oraz Katedrze Teorii Ciała Stałego i Niskich Temperatur. Był także zatrudniony w Instytucie Matematyki i Instytucie Fizyki Polskiej Akademii Nauk. W 1966 r. przeniósł się do Torunia, gdzie mieszkał w dzieciństwie. Został kierownikiem Katedry Termodynamiki i Teorii Promieniowania Instytutu Fizyki UMK. Od 1969 r. kierował Zakładem Fizyki Teoretycznej, a od 1986 r. - Zakładem Fizyki Statystycznej. W latach 1969-1978 był dyrektorem Instytutu Fizyki. Na emeryturę przeszedł w 1991 r., jednak jeszcze do ubiegłego roku brał udział w życiu uniwersytetu. W 1996 r. został doktorem honoris causa UMK. Prof. Ingarden należał do najwybitniejszych polskich fizyków, a jego dorobek ceniony jest na całym świecie. Fizykę nazywał "matką nauk". Zajmował się fizyką matematyczną i teoretyczną, optyką geometryczną i dyfrakcyjną, a także historią fizyki. W 1976 r. opublikował artykuł "Quantum Information Theory", w którym prawdopodobnie po raz pierwszy został użyty termin "kwantowa teoria informacji". W 1970 r. założył na UMK czasopismo "Reports on Mathematical Physics", a w 1992 r. "Open Systems and Information Dynamics". Oba tytuły znajdują się na tzw. liście filadelfijskiej, zawierającej najważniejsze światowe czasopisma naukowe. Rozpoczął również Sympozja Fizyki Matematycznej, które ciągle odbywają się w Toruniu. Oprócz licznych prac naukowych, podręczników i skryptów z zakresu fizyki, był także autorem książek o charakterze filozoficzno-historycznym. Wielką pasją profesora była Japonia, dokąd trafił po raz pierwszy na stypendium w 1975 r. Jego zainteresowania zaowocowały powstaniem na UMK w 1992 r. Pracowni Kultury i Języka Japońskiego, która dała początek studiom japonistycznym w Toruniu. Cesarz Japonii Akihito przyznał mu Order Świętego Skarbu.