Wśród radnych gminnych jest 384 radnych dzielnic Warszawy (zgodnie z ostatnią nowelizacją ustawy warszawskiej stolica ma być jedną gminą na prawach powiatu, podzieloną na 17 dzielnic). Głosy wyborców będą przeliczane na mandaty według systemu d'Hondta, korzystniejszego dla dużych ugrupowań. Zdecydowało o tym poparcie tej metody przez SLD i Samoobronę. Opozycja oraz koalicyjny PSL opowiadały się za systemem Saint League, sprzyjającym małym i średnim ugrupowaniom. Wybory proporcjonalne, w których stosowana będzie metoda d'Hondta, odbywają się w gminach liczących powyżej 20 tys. mieszkańców oraz w powiatach i województwach. W gminach liczących poniżej 20 tys. mieszkańców wybory są większościowe i mandat zdobywają kandydaci z największym poparciem. W podziale mandatów uczestniczą listy kandydatów tych komitetów wyborczych, które zdobyły co najmniej 5 proc. głosów (w skali odpowiednio gminy, powiatu czy województwa). W gminie okręg wyborczy obejmuje część jej obszaru. W gminach wiejskich okręgiem wyborczym jest sołectwo. W gminach liczących powyżej 20 tys. mieszkańców tworzy się okręgi wyborcze, w których wybiera się od 5 do 8 radnych. Każda zgłaszana lista kandydatów powinna być poparta podpisami: co najmniej 25 wyborców - w gminie liczącej do 20 tys. mieszkańców i co najmniej 150 wyborców - w gminie liczącej powyżej 20 tys. mieszkańców. W wyborach do rad powiatu okręgiem wyborczym jest gmina. W każdym okręgu wyborczym wybiera się od 3 do 10 radnych. Każda zgłoszona lista kandydatów powinna być poparta podpisami co najmniej 200 wyborców. W wyborach do sejmików wojewódzkich okręgiem wyborczym jest powiat lub jego część. Liczbę radnych wybieranych w okręgu wyborczym ustala, na wniosek marszałka, sejmik województwa według jednolitej normy przedstawicielstwa, obliczonej przez podzielenie liczby mieszkańców województwa przez liczbę radnych wybieranych do danej rady. Każda zgłaszana lista kandydatów powinna być poparta podpisami co najmniej 300 wyborców. Ostatnia nowelizacja wprowadziła do ordynacji samorządowej przepisy antykorupcyjne, podobne do tych, jakie są w ordynacji parlamentarnej. Są to m.in. reguły ewidencjonowania komitetów wyborczych oraz zasady finansowania ich działalności. Zgodnie z ordynacją, komitety wyborcze w wyborach samorządowych mogą być tworzone przez partie polityczne i ich koalicje, stowarzyszenia i organizacje społeczne oraz przez wyborców. Pełnomocnik wyborczy komitetu partii lub koalicji partii jest zobowiązany zawiadomić PKW o utworzeniu komitetu. W przypadku komitetu wyborczego organizacji i komitetu wyborców, zawiadomić trzeba będzie właściwego komisarza wyborczego. Jedynie w przypadku komitetu wyborczego wyborców, który chce zgłosić kandydatów na radnych w gminie liczącej do 20 tys. mieszkańców, nie trzeba dokonywać takiego zawiadomienia, a jedynie dołączyć do listy kandydatów oświadczenie o powstaniu komitetu. Finansowanie kampanii wyborczej jest jawne. Komitet wyborczy może pozyskiwać i wydatkować środki jedynie na cele związane z wyborami. Za gospodarkę finansową komitetu wyborczego odpowiada jego pełnomocnik finansowy. Komitet wyborczy może pozyskiwać i wydawać pieniądze od dnia wydania przez PKW lub komisarza wyborczego postanowienia o przyjęciu zawiadomienia o jego utworzeniu. Jedynie komitet wyborczy wyborców zgłaszający kandydatów na radnych tylko do rady gminy liczącej do 20 tys. mieszkańców może pozyskiwać i wydawać pieniądze od dnia jego utworzenia. Ordynacja zabrania przekazywania pieniędzy i "wartości "niepieniężnych" przez jeden komitet wyborczy na rzecz innego komitetu wyborczego oraz przeprowadzania przez komitet wyborczy zbiórek publicznych. Pieniądze przekazywane komitetowi wyborczemu partii politycznej mogą pochodzić wyłącznie z funduszu wyborczego tej partii. W przypadku komitetu koalicyjnego partii, środki finansowe mogą pochodzić wyłącznie z funduszy wyborczych tworzących go partii. Komitety wyborcze organizacji, a także komitety wyborcze wyborców mogą wydatkować pieniądze pochodzące wyłącznie z wpłat od osób fizycznych oraz z kredytów bankowych, których zaciąganie umożliwiła im nowelizacja ordynacji. Ordynacja wymaga, by środki finansowe komitetu wyborczego gromadzone były wyłącznie na rachunku bankowym. Łączna suma wpłat od osoby fizycznej na rzecz komitetu wyborczego nie może przekraczać 15-krotności najniższego miesięcznego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w dniu poprzedzającym dzień ogłoszenia rozporządzenia o zarządzeniu wyborów. Wpłaty na rzecz komitetu wyborczego mogą być dokonywane jedynie czekiem, przelewem lub kartą płatniczą. Nowelizacja ordynacji wprowadziła również limity wydatków dla komitetów wyborczych. Limit taki ustala się mnożąc kwotę przypadającą na jeden mandat radnego przez liczbę mandatów przypadających na okręg lub okręgi, w których komitet wyborczy zarejestrował kandydatów. Kwota przypadająca na jeden mandat radnego wynosi, zgodnie z ordynacją, 750 zł w gminach do 20 tys. mieszkańców; w gminach powyżej 20 tys. mieszkańców oraz w wyborach do rad dzielnic Warszawy - tysiąc złotych; w powiatach - 2 tys. zł; w miastach na prawach powiatu - 3 tys. złotych; w wyborach do sejmiku województwa - 5 tys. złotych. W przypadku uzyskania nadwyżki środków pozyskanych na cele kampanii wyborczej komitet wyborczy partii politycznej przekazuje ją na fundusz wyborczy tej partii. Natomiast komitety wyborcze organizacji oraz komitety wyborcze wyborców przekazują nadwyżkę na rzecz instytucji charytatywnej. Pełnomocnik finansowy komitetu wyborczego ma obowiązek w terminie trzech miesięcy od dnia wyborów przedłożyć organowi, który zawiadomił o utworzeniu komitetu, sprawozdanie finansowe. W przypadku komitetów wyborczych wyborców zgłaszających kandydatów tylko do rady gminy liczącej poniżej 20 tys. mieszkańców, pełnomocnikiem finansowym jest pełnomocnik wyborczy, a komitet ten składa sprawozdanie finansowe komisarzowi wyborczemu, właściwemu ze względu na siedzibę tego komitetu.