Włodzimierz Chojnacki urodził się 19 listopada 1914 roku w Poznania i tam zdobył pierwsze lotnicze szlify. Kurs pilotażu i licencje pilota zdobył w 1932 roku. Po zajęciu Polski w 1939 roku przedarł się na własną rękę do Anglii. Nie mówił zbyt wiele na temat tego okresu swojego życia, lecz barwne przygody od 1 września 1939 roku do chwili lądowania na angielskiej ziemi opisał w pamiętniku. Ponieważ w chwili wstąpienia do RAF miał już na koncie 1200 godzin w powietrzu i uprawnienia instruktora oraz pilota myśliwskiego, został szybko wysłany do szkolenia brytyjskich pilotów. Opóźniło to jego udział w walce. W słynnym 303 Dywizjonie Myśliwskim służył przez piętnaście miesięcy w latach 1941-1942. Pilotował samoloty Supermarine Spitfire Mk. Vb i Vc. Za udział w rajdzie na francuski port Dieppe w sierpniu 1942 roku (Operation Jubilee) został odznaczony Krzyżem Walecznych osobiście przez prezydenta RP na uchodźctwie Władysława Raczkiewicza. W czasie wojny został również odznaczony Orderem za Ofiarność i Odwagę oraz kilkoma innymi medalami polskimi i brytyjskimi. Służąc w RAF do roku 1946 Chojnacki spędził w powietrzu ponad 3 tys. godzin, latając na 25 typach samolotów. Po wojnie wyemigrował do Australii wraz z żoną, którą poznał gdy służyła w brytyjskiej Women's Auxiliary Air Force. Żyli wspólnie aż do jego śmierci w Melbourne, 1 października 2014 roku. W codziennym życiu Włodzimierz Chojnacki posługiwał się angielskim imieniem Don Merrill.