Urodzony w 1926 roku prof. Tadeusz Zieliński był prawnikiem. Specjalizował się w zagadnieniach prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. W latach 1969-81 był profesorem Uniwersytetu Śląskiego, a od 1982 roku - Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wykładał na uniwersytecie w Nanterre (pod Paryżem), wygłaszał też odczyty na wielu innych uczelniach. W latach 1980-89 był doradcą NSZZ "Solidarność", członkiem Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ "Solidarność". Senator I kadencji (1989-91), w roku 1992 został rzecznikiem praw obywatelskich. Funkcję tę pełnił do 1996 roku. Zajmował się m.in. sytuacją pacjentów w zakładach lecznictwa, ochroną praw dzieci i rodziców, edukacją, funkcjonowaniem szkolnictwa (także wyższego), prawami emerytów. Składał wnioski do Trybunału Konstytucyjnego, pytania do Sądu Najwyższego i 60 rewizji nadzwyczajnych. Co piąta z podjętych przez rzecznika spraw zakończyła się pozytywnie. W latach 1996-98 był członkiem Rady Służby Cywilnej. Krytykował wówczas - jak mówił - "partyjne przepychanki i próby zawładnięcia duszami urzędników". Od stycznia do października 1997 był ministrem pracy i polityki socjalnej. Za swe największe osiągnięcie uznał spadek bezrobocia (wynosiło wówczas 10,6 proc.), ratyfikację Europejskiej Karty Socjalnej i dorobek legislacyjny (wydał - jak mówił - 62 rozporządzenia, obwieszczenia i zarządzenia, porządkujące prawo pracy). Prof. Zieliński był członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk, przewodniczył Komitetowi Nauk Prawnych oraz Komitetowi Problemów Prawa Pracy i Polityki Społecznej PAN. Był też członkiem-założycielem Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. Oprócz około 200 prac naukowych z zakresu prawa pracy i polityki społecznej, napisał ponad 150 publikacji popularnonaukowych. Pogrzeb prof. Tadeusza Zielińskiego odbędzie się 3 października na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.