Cezary Baryka - był synem Seweryna i Jadwigi. Jego osobowość w znacznym stopniu ukształtował dom rodzinny. Przez rodziców był rozpieszczany. Żył w dostatku, niczego mu nie brakowało. Matka pragnęła wpoić mu miłość do Polski, lecz chłopiec czuł się bardziej Rosjaninem niż Polakiem. Po wyjeździe ojca stał się nieposłuszny. Był autorem chuligańskich wybryków. Został nawet wydalony ze szkoły za pobicie dyrektora gimnazjum. Żył też bardzo rozrzutnie, gdyż miał nieograniczony dostęp do pieniędzy. Gdy nadeszła rewolucja, rodzinne kosztowności oddawał nowej władzy. Do wszystkiego zresztą, co wiązało się z rewolucją nastawiony był bardzo pozytywnie. Kiedy zaczął przymierać głodem i widział ogromny trud matki, zmienił swoje nastawienie. Z coraz większą niecierpliwością czekał też na powrót ojca. Śmierć matki uświadomiła mu, jak bardzo się mylił i jak wiele błędów popełnił. Dostrzegł wielkość swojej straty. W czasie tureckiego oblężenia obserwował okrucieństwa, strach, nędzę, jakie szerzyły się w mieście. Widział, jak ludzie walczą o przetrwanie. Cezary Baryka w Warszawie podjął studia medyczne. Z Szymonem Gajowcem godzinami dyskutował o ojczyźnie. Po wybuchu wojny polsko - rosyjskiej wahał się, czy brać w niej udział, ale zdecydował się, iż będzie walczył. Odznaczył się wówczas ogromną odwagą. Uratował życie Hipolitowi Wielosławskiemu. Został przez niego zaproszony do majątku w Nawłoci. Tam obserwował życie ziemiaństwa polskiego. Zapałał również miłością do Karoliny, a potem ogromną namiętnością do Laury. Poznał także Wandę. Dziewczyna była w nim zakochana, bez wzajemności. Te trzy kobiety wywarły ogromny wpływ na losy bohatera. Młodzieniec wyjechał następnie do Chłodka i tam wiele rozmyślał. Obserwował życie chłopów i widział ich nędzę. Wywarło to ogromny wpływ na bohatera. Społeczność komunistyczna to ostatnie środowisko, z jakim Cezary miał do czynienia. Poznał tu Antoniego Lulka, który był wielkim zwolennikiem rewolucji robotniczej. Cezary był pełen wątpliwości. Nie wiedział, czy powinien budować nową Polskę, tego chcieli przecież jego rodzice, czy walczyć u boku rewolucjonistów o polepszenie bytu najuboższych. Pamiętał doskonale okrucieństwo rewolucji w Rosji. Uważał jednak, że tempo przemian w Polsce jest zbyt powolne, że rząd boi się radykalnych zmian. Młodzieniec nie wiedział, po której stronie powinien stanąć. Cezary zrezygnował też ostatecznie z miłości do Laury. Nie mógł jej wybaczyć, iż poślubiła człowieka, którego nie kochała. Nie trafiały do niego żadne argumenty kobiety. Młodzieniec zetknął się z rzeczywistością w brutalny sposób. To ona kształtowała jego ideową postawę. Cezary Baryka w dzieciństwie był szczęśliwy, nie zaznał trosk ani smutku. Wybuch wojny, rewolucja pokazały bohaterowi prawdziwe oblicze życia. Seweryn Baryka - to ojciec Cezarego i mąż Jadwigi. Był wnukiem Kaliksta Baryki, który w 1831 roku poparł generała Dwernickiego (walczył on z caratem). Po klęsce ów generała Kaliksta musiał uciekać przed prześladowaniami. Seweryn nie miał wykształcenia, często zmieniał pracę. W carskiej administracji zaczął robić karierę. W Baku był cenionym urzędnikiem carskim. Zarabiał bardzo dobrze, więc jego rodzina żyła na wysokim poziomie. Po wybuchu wojny wcielony został do wojska carskiego. Kiedy powrócił do Baku, odnalazł syna i próbował przedostać się z nim do Polski. W drodze Seweryn opowiadał Cezaremu o Polsce. Mówił, że to kraj szklanych, ogrzewanych domów dla wszystkich ludzi. Ojciec nie doczekał jednak powrotu do ojczyzny, zmarł. Jadwiga Barykowa - to matka Cezarego i żona Seweryna. Była szlachcianką, pochodziła z Siedlec. W młodości była zakochana w Szymonie Gajowcu, ale rodzice wydali ją za mąż za bogatego Seweryna Barykę. Nigdy nie była duchowo związana z Rosją, była ogromną patriotką. Tęskniła za ojczyzną, namawiała męża do powrotu do Polski. Kiedy osiedli w Baku, Seweryn zadbał o wygodę i pozycję swojej rodziny. To spowodowało, iż Barykowie nigdy nie zrealizowali swoich planów dotyczących powrotu do kraju. Jadwiga była wierna i uległa mężowi. To wspaniała i opiekuńcza matka. Dbała o Cezarego, jak mogła najlepiej. Pragnęła zaszczepić w nim miłość do Polski. Kiedy Seweryn został wcielony do armii carskiej, musiała zmierzyć się z rzeczywistością, stać się samodzielna. Wcześniej była uzależniona od męża. Po wybuchu rewolucji ich sytuacja materialna nie była łatwa. Kobieta miała również problemy z synem. Starała się go utrzymać z dala od ruchów rewolucyjnych, ale było to bardzo trudne. Mimo przeciwności losu, wykazała się odwagą i samozaparciem. W momencie, kiedy próbowała wydobyć z ukrycia część kosztowności została przyłapana i pobita. Nie wytrzymała fizycznie ciężkich robót i zmarła. Szymon Gajowiec - w młodości był ubogim urzędnikiem zakochanym w Jadwidze. W późniejszym etapie życia został wysokim urzędnikiem w Warszawie. Ze względu na dawne uczucie między nim a Jadwigą, pomógł Cezaremu w Warszawie. Hipolit Wielosławski - to student Uniwersytetu Warszawskiego, przyjaciel Cezarego i dziedzic Nawłoci. Karolina Szarłatowiczówna - była cioteczną siostrą Hipolita. Po śmierci rodziców zamieszkała w dworku Wielosławskich. Pomagała w prowadzeniu domu. Została otruta przez Wandę, zakochaną w Cezarym. Na łożu śmierci Karolina została żoną młodzieńca. Laura Kościeniecka - to młoda, piękna wdowa. Była właścicielką Leńca. To narzeczona Władysława Barwickiego. Romansowała z Cezarym. Wanda Okszyńska - szesnastoletnia córka urzędnika bankowego. Była utalentowana muzycznie. Zakochała się w Cezarym bez wzajemności, otruła Karolinę. Nie poniosła za ten czyn kary, gdyż o zdarzeniu wiedział jedynie Baryka, który milczał. Antoni Lulek - był studentem prawa Uniwersytetu Warszawskiego. To przeciwnik wszelkich ruchów narodowowyzwoleńczych oraz wielki ideowiec komunistyczny. Miał ogromny wpływ na Cezarego.