Informację potwierdziła Marzena Barańska, rzecznik prasowy uniwersytetu. Prof. Nowak zmarł dziś w Poznaniu po długiej chorobie. - Do najważniejszych osiągnięć prof. Nowaka należy opracowanie idealizacyjnej teorii nauki. Ta koncepcja została opracowana pod koniec lat '70 i stanowiła rdzeń "poznańskiej szkoły metodologicznej". Prof. Nowak był jednym z pierwszych w skali świata, który modelowanie uznał za podstawę tworzenia teorii naukowej. Innym ważnym osiągnięciem profesora było opracowanie nie-Marksowskiego materializmu historycznego. Ta koncepcja była krytyką teorii społecznej Karola Marksa - powiedział uczeń prof. Nowaka, dr Krzysztof Brzechczyn z Instytutu Filozofii Wydziału Nauk Społecznych UAM. Jak przypomniał dr Krzysztof Brzechczyn, po opracowaniu w 1979 roku nie-Marksowskiego materializmu historycznego, prof. Nowak zaangażował się w ruch Solidarności. Za współpracę z podziemiem przez rok był internowany a potem wyrzucono go z pracy. Prof. Leszek Nowak urodził się w 1943 roku w Więckowicach. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu i filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim. Uczeń prof. Czesława Znamierowskiego, Jerzego Giedymina i Zygmunta Ziembińskiego. Był członkiem-korespondentem Polskiej Akademii Nauk. Pracownik Zakładu Prawniczych Zastosowań Logiki UAM (1965-1970) oraz Instytutu Filozofii UAM (1970-1985). Zwolniony z pracy na UAM w 1985 z powodu publikowania w wydawnictwach podziemnych. W 1989 r. przywrócony do pracy akademickiej na poprzednim stanowisku. Wykładał m.in. na uniwersytetach w Berlinie, Canberze, Catanii i Frankfurcie. Był założycielem i redaktorem naczelnym międzynarodowej serii książkowej Poznań Studies in the Philosophy of the Sciences and the Humanities, a także serii Poznańskie Studia z Filozofii Humanistyki. Promotor kilkunastu rozpraw doktorskich. Członek PZPR (1962-1980). Internowany w stanie wojennym (grudzień 1981 - grudzień 1982). Członek Solidarności od 1980 do 1995 roku.