Prezydent, który wziął w poniedziałek udział w otwarciu "Mostu Wolności - 4 czerwca" w Brzegu Dolnym, był pytany, czy w związku ze śmiercią Mazowieckiego ogłosi żałobę narodową. - Oczywiście, że to zrobimy w sposób taki, jak będziemy wiedzieli, kiedy jest dzień pogrzebu - to zależy od rodziny - odpowiedział. - Wiem, że w tej chwili trwają prace nad odpowiednim scenariuszem tych uroczystości, jestem przekonany, że fragmentem tego będzie żałoba. Poprosiłem o opuszczenie flag na budynkach Kancelarii Prezydenta już dzisiaj, w momencie śmierci Tadeusza Mazowieckiego, ale sądzę, że jakieś inne formy żałoby pewnie będą wiązały się z uroczystościami pogrzebowymi - powiedział Komorowski. Prezydent podkreślił, że pogrzeb Mazowieckiego będzie miał najwyższą rangę z możliwych, ale przy poszanowaniu w pełni nie tylko decyzji rodziny, "ale również warto będzie tak kształtować scenariusz żałobnych uroczystości, aby w pełni uszanować także Tadeusza Mazowieckiego, który był człowiekiem niesłychanie skromnym i niechętnym wszelkiej nadmiernej pompie". "Dużo mu zawdzięczam" - To nie będzie łatwe zadanie, ale trzeba o tym pamiętać, Tadeusz Mazowiecki nie tak chętnie i nie tak łatwo zgadzał się na wszelkie formy uhonorowania jego osoby - powiedział Komorowski. - Zawdzięczam panu premierowi Mazowieckiemu bardzo dużo i bardzo bym chciał, abym mógł się przyczynić do tego, by dobra pamięć o dobrym człowieku, mądrym, odważnym premierze, pierwszym niekomunistycznym premierze wolnej Polski funkcjonowała jak najdłużej - podkreślił prezydent. Jak zaznaczył, z Mazowieckim znał się także z dawnych czasów m.in. z obozu internowania. - Dla mnie, wtedy młodego człowieka, bardzo czupurnego i bardzo związanego ze środowiskami szalenie radykalnej opozycji antykomunistycznej, był odkryciem, jako człowiek głęboko zakorzeniony w polskiej tradycji i w trosce o Polskę, ale prezentujący zupełnie inny pogląd na to, co należy robić, aby Polska wolność odzyskała - opowiadał Komorowski. - Takim pierwszym, niezwykłym momentem był przyjazd Tadeusza Mazowieckiego ze Strzebielinka do Jaworza, miałem ten honor, że byłem jednym z pierwszych młodych ludzi wtedy siedzących w obozie internowania, na których się natknął w momencie, w którym został przywieziony i wprowadzony do jednego z pawilonów - wspominał prezydent. Jak dodał, po Mazowieckim było widać głębokie zmęczenie i ogromny niepokój, "bo nie wiedział, czy jedzie do bazy sowieckiej, czy go gdzieś wywożą". - Opowiadał, że poczuł ogromną ulgę, kiedy przy bramie obozu internowania zobaczył napisy polskie i żołnierza w polskim mundurze - wspominał prezydent. "Zdecydował: idziesz do wojska" Komorowski powiedział, że po raz drugi został przedstawiony Mazowieckiemu, gdy trafił do Urzędu Rady Ministrów. - Zawsze będzie dla mnie niezwykle miłym wspomnieniem, że mogłem być przydatny w tym momencie głębokiej przebudowy naszego kraju - dodał. - Marzyłem wtedy o jakiejś aktywności w obszarze Polonii, Polaków poza granicami kraju, a premier (Mazowiecki) zdecydował: idziesz do wojska i poszedłem. Razem z Januszem Onyszkiewiczem zostaliśmy pierwszymi cywilnymi (wice)ministrami obrony narodowej, a premier krótko wyjaśnił: idziecie tam - ty Janusz - dlatego, że dziadkiem twojej żony był marszałek Piłsudski, a ty Bronek masz Armię Krajową w życiorysie rodzinnym, poza tym ich lubisz - opowiadał Komorowski. - I tak zaczęła się kariera polityczna, ale zaczęła się od decyzji premiera Mazowieckiego, który wykazał się dużą umiejętnością łączenia potrzeby głębokiej zmiany w Polsce z dostrzeżeniem tego, że wszystko musi być rozłożone na etapy - mówił prezydent. Dodał, że jego pierwszym szefem - ministrem obrony narodowej - był jeden z generałów (gen. Florian Siwicki), który "w zasadzie był autorem stanu wojennego". - Jednak przekroczyliśmy te bariery i gdzieś zaistniała nić wzajemnej sympatii, szacunku, ale także wspólnej radości z powodu radości, która wtedy w Polsce zawitała i zastukała również do polskich sił zbrojnych - powiedział.