Znana piosenkarka i aktorka zmarła we wtorek po długiej i ciężkiej chorobie; miała 70 lat. - Pamiętają ją wszyscy jako tą, która niosła optymizm, radość, nadzieję poprzez swój śpiew, poprzez te małe arcydzieła, która wpadały do uszu i zostawały w sercu - mówił w kościele św. Karola Boromeusza duszpasterz środowisk twórczych. Przed mszą św. przedstawicielka Kancelarii Prezydenta wręczyła rodzinie zmarłej artystki , nadany przez prezydenta w 25. rocznicę wprowadzenia stanu wojennego "za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce". Z powodu pogarszającego się stanu zdrowia nie mogła osobiście odebrać odznaczenia podczas uroczystości rocznicowych we Wrocławiu. W ostatniej drodze towarzyszyła jej rodzina oraz licznie zgromadzeni przyjaciele - artyści. Wśród nich byli m.in. , , , , , , , i . - Była świetnym, pogodnym, radosnym człowiekiem, była inteligentna, czasami złośliwa i ostra, ale z takimi ludźmi się bardzo dobrze pracuje. Była osobowością - tak wspominał zmarłą w rozmowie z dziennikarzami . - W stanie wojennym pokazała, że ma nie tylko talent, ale i charakter - dodał. - Bardzo będzie mi jej brakowało - powiedziała . - Była niezwykle ciepłą, serdeczną osobą, jednocześnie sama bardzo potrzebowała miłości; myślę, że miała jej niedostatek mimo że innym dawała radość i była uosobieniem witalności - zaznaczyła. - Była drugą matką - uważa . - Przeżyłem wiele radosnych chwil z Danką, dlatego dziś jest bardzo smutny dzień - mówił . Danuta Rinn urodziła się 17 lipca 1936 r. w Krakowie. Ukończyła średnią szkołę muzyczną w klasie fortepianu. Studiowała na wydziale kompozycji krakowskiej PWSM. Debiutowała na początku lat 60. w Krakowie, ale pierwsze piosenki nagrała w 1963 r. w Warszawie, z którą od tej pory związała swoje życie. Do 1973 r. śpiewała w duecie z mężem, , zyskując znaczną popularność. Potem, śpiewając już solo, występowała m.in. z big-bandami jazzowymi. W latach 1974-1979 współpracowała z warszawskim Teatrem na Targówku. Przez wiele lat współpracowała też z kabaretem Pod Egidą. Jej najbardziej znane utwory to: "Na deptaku w Ciechocinku", "Gdyby choć raz" (oba z Bogdanem Czyżewskim), "Tyle wdzięku", "Biedroneczki są w kropeczki". W 1974 roku otrzymała jedną z nagród Festiwalu Piosenki w Opolu za swój szlagier "Gdzie ci mężczyźni". Została wtedy też festiwalową Miss Obiektywu. Jako aktorka grała w filmach od początku lat 70., m.in. w "Zazdrości i medycynie" (1973), "Bilansie kwartalnym" (1974), "Karierze Nikosia Dyzmy" (2002). Telewidzowie mogli ją oglądać w polskich serialach "Graczykowie" (1999-2000), "Graczykowie, czyli Buła i spóła" (2001-2002), "Samo życie" (2002-2006), "Niania" (2005-2006). W 1993 roku została uhonorowana prestiżową międzynarodową nagrodą Złoty Mikrofon, której laureatami byli też m.in. Frank Sinatra, Roy Orbison, Rod Steward. W okresie stanu wojennego Danuta Rinn śpiewała repertuar patriotyczny. Brała udział w organizowanych przez Muzeum Archidiecezji Warszawskiej recitalach poetyckich. Występowała na imprezach charytatywnych. Śpiewana przez nią pieśń o polskiej husarii była uważana za nieformalny hymn podziemnej "Solidarności", podnoszący Polaków na duchu.