Narracjom i piosenkom towarzyszyły układy choreograficzne obrazujące różne sceny z życia walczącego miasta - budowę barykad, ucieczkę z zagrożonych dzielnic miasta, modlitwę mieszkańców stłoczonych w piwnicach i schronach, przejścia kanałami, akcje ratowania rannych oraz wyjście ludności ze zburzonego miasta po upadku Powstania. Tło dla widowiska stanowił telebim, na którym wyświetlano motyw barw biało-czerwonych oraz obraz ognia, płomieni niszczących powstańczą stolicę. W oratorium odtworzono także autentyczną scenę, w której w jednej z kawiarni w centrum Warszawy pod niemieckim ostrzałem grano dla powstańców koncert szopenowski. Kompozycje kolejnych obrazów widowiska nawiązywały do różnych muzycznych źródeł: przedwojennych przebojów rewiowych, różnych form muzyki sakralnej czy śpiewanych na ulicach pieśni powstańczych. Charakterystyczne cechy prozy Mirona Białoszewskiego, takie jak specyficzny tok narracji, urywane wypowiedzi i wyrazy dźwiękonaśladowcze świetnie oddawały tragiczną historię skazanego na zagładę miasta. Reżyserem i autorem scenariusza widowiska był Jerzy Bielunas, aranżację muzyczną przygotował Mateusz Pospieszalski, a choreografię - tancerz i choreograf Maciej Florek.