Jako krytyk literacki Tomasz Burek debiutował w 1957 roku recenzją przedstawienia zatytułowaną "Nie ma Moliera". W 1976 roku podpisał protest przeciw planowanym zmianom w Konstytucji PRL "Memoriał 101" - od tego czasu brał udział w działaniach opozycji demokratycznej. W 1977 roku był współzałożycielem nielegalnego Towarzystwa Kursów Naukowych, wykładał również na tak zwanym Uniwersytecie Latającym. W 1980 roku został członkiem "Solidarności". Uczestniczył w rozpoczętej 7 maja 1980 roku głodówce w obronie aresztowanego twórcy Niezależnej Oficyny Wydawniczej Mirosława Chojeckiego i drukarza Bogdana Grzesiaka. Współpracował z wychodzącymi poza cenzurą czasopismami, w 1985 roku został zwolniony z pracy w Instytucie Badań Literackich. Ponownie przyjęto go w 1989 roku. Tomasz Burek był autorem takich książek, jak "Zamiast powieści" (1971), "Jaka historia literatury jest nam potrzebna?" (1979), "Żadnych marzeń" (1987), "Dzieło niczyje" (2001), "Dziennik kwarantanny" (2001) i "Niewybaczalne sentymenty" (2011).