"Najważniejsze, żeby jak najmniej zainwestować". Jak zacząć przygodę z kolarstwem?

Kanał Global Cycling Network przeprowadził analizę wydatków "Ag2r Citroen Team", czyli zawodowej grupy kolarskiej należącej do najwyższej dywizji profesjonalnych zespołów kolarskich (UCI WorldTeams). Ich budżet w 2014 roku oscylował w granicach 20 milionów euro (w 2021 roku przekroczył 23 miliony euro). Składały się na niego w 60 proc. wpływy od sponsora tytularnego, a po 20 proc. od innych sponsorów oraz z zysków z wyścigów.

60 proc. wszystkich przychodów przeznaczano na pensje dla zawodników, po 15 proc. na sprzęt, wynajęcie torów do treningów i załogę, a 10 proc. na pozostałe wydatki. Dzięki takiemu budżetowi reprezentant "Ag2r Citroen Team" Jean-Christophe Péraud w 2014 roku uplasował się na drugim miejscu w prestiżowym Tour de France.

Jednak nawet największym klubom kolarskim trudno jest znaleźć sponsorów, którzy byliby skłonni wykładać tak duże pieniądze, jak w przypadku  "Ag2r Citroen Team". W takim razie, skoro problemy mają profesjonalne drużyny, to jak przeciętny amator ma sobie poradzić z finansowymi trudami tego sportu?

O tym rozmawiamy z 45-letnim Arturem Wszołkiem z Chełmna, który od ok. 10 lat amatorsko uprawia kolarstwo, a od 5 lat systematyczne pracuje z trenerem. Artur na co dzień pracuje w branży motoryzacyjnej i po pracy przesiada się z czterech kółek na dwa. Startuje głównie w wyścigach MTB (Mountain Terrain Bike), w trochę mniejszym zakresie ściga się również na szosie. Startował z powodzeniem w m.in.: Vienna Maratony Rowerowe MTB, Mazovia MTB, Milko Mazury MTB, Północna Liga MTB XC, Cyklo Szosa, Tour de Pologne Amatorów.

Według Wszołka każdy może rozpocząć przygodę z amatorskim kolarstwem. - Wystarczy mieć odrobinę chęci i czasu. Można jeździć dla przyjemności. Ci, którzy czują się na siłach, z czasem mogą sprawdzić się startując w zawodach kolarskich - stwierdza.

Codzienne obowiązki nie pomagają początkującym kolarzom w rozwijaniu swojej pasji. Ograniczony czas ze względu na pracę, naukę czy inne zajęcia może być dla początkujących sporym utrudnieniem. - Najważniejsze jest to, aby zachować zdrowy rozsądek i umiejętność połączenia tego ze sobą - stwierdził. Według Wszołka receptą na rozwijanie pasji jest wykorzystanie weekendów.

Żeby amatorsko uprawiać kolarstwo, nie trzeba należeć do drużyny. Wystarczy mieć rower i zapał. Daria Abramowicz, psycholog w sporcie i biznesie, była trener i zawodniczka, powiedziała w jednym z wywiadów dla "Przeglądu Sportowego", że "choć wydaje się, że mamy do czynienia z indywidualnym sportem wyczynowym, każdy, kto interesuje się kolarstwem (a tym bardziej każdy, kto je uprawiał) wie, że to jedynie część prawdy. W rzeczywistości to jedna z najbardziej wymagających i zespołowych dyscyplin sportu".

- I tak faktycznie jest - przyznał Wszołek. Według niego "jazda z drużyną ma wiele zalet, uczy m.in. umiejętności jazdy w grupie, na kole, zachowania się w peletonie, można na dłuższych trasach odpocząć, chroniąc się przed wiatrem za innymi członkami grupy. Podczas wyścigu zawsze można liczyć na pomoc kogoś z drużyny".

Ma to swoje odzwierciedlenie w strategii na wyścig, która w zawodowym peletonie odgrywa podstawową rolę. - W kolarstwie amatorskim każdy jedzie raczej według własnego scenariusza. Jeśli startuje się w drużynie, można wspólnie przygotować swoje role na wyścig - wyjaśnia kolarz.

Kolarze dzielą się na dwie grupy, ci, którzy trenują samodzielnie, i ci, którzy trenują w grupie. - Jest wiele amatorskich grup kolarskich. Można trenować również indywidualnie, szczególnie gdy korzysta się z pomocy trenera - przyznał Wszołek.

Według sondażu TNS OBOP z 2017 roku jazda na rowerze nie sprawia Polakom trudności. Tylko 6 proc. przyznało, że nie potrafi jeździć na rowerze. A z danych CBOS wynika, że na rowerze jeździ 70 proc. Polaków, w tym systematycznie 22 proc. Od czasu do czasu na rower wsiada 35 proc. badanych, a 13 proc. tylko okazjonalnie. Skoro tak to wygląda, to czy kolarzowi jest potrzebny trener?

- Jeżeli planujemy jeździć rekreacyjnie, raz na jakiś czas, to żadne dodatkowe wsparcie nie jest nam potrzebne. Po prostu jeździmy dla dobrego samopoczucia - stwierdził kolarz. Dodał, że praca z trenerem ma swoje uzasadnienie, "jeżeli chcemy się rozwijać, brać udział w zawodach, z roku na rok poprawiać swoje wyniki".

Pierwsze treningi dla początkujących mogą być trudne. - Na początku musisz się rozruszać, żeby tego dokonać, musisz pokonać setki kilometrów - dodał. Artur, który od 5 lat ćwiczy pod okiem trenera, sam przyznał, że nie wie, ile kilometrów przejedzie na treningach. - Ja trenuję zadaniowo, na przykład jazdę interwałową, w zakresie tętna czy mocy. Krócej, ale intensywniej niż wcześniej - odpowiedział.

Jeśli chcemy poprawiać własne wyniki, to powinniśmy zadbać także o zbilansowaną dietę. Witaminy i minerały są bardzo ważne. Kolarz z Chełmna przyznał, że zdrowe odżywianie odgrywa dużą rolę dla osób chcących odnieść sukces lub realizować ambitne cele. Dla Wszołka najważniejsze jest, aby "być świadomym podstaw, jeśli chodzi o przyswajanie makroskładników (białka, tłuszcze, węglowodany)". - Ja staram się zapewnić je sobie w podstawowym pożywieniu - mówi. Jego zdaniem najważniejsze dla początkujących kolarzy powinny być napoje regenerujące, które po treningu pomogą odnowić siły.

Profesjonalny sprzęt kolarski jest drogi. Według naszych wyliczeń, koszty dla początkującego kolarza wynoszą:

• nowy rower szosowy: od 3 tys. zł;
• nowy rower szosowy karbonowy: od 6 tys. zł;
• pedały rowerowe: od 150 zł;
• bloki: od 60 zł;
• buty szosowe: od 250 zł do nawet 1 500 zł;
• sakiewka: od 50 zł;
• zapasowa dętka: od 20 zł;
• mini zestaw narzędzi: od 50 zł;
• zestaw lampek rowerowych: od 50 zł;
• bidon: od 20 zł;
• koszyk na bidon: od 20 zł;
• pompka: od 100 zł;
• kask: od 300 zł;
• pulsometr: od 400 zł;
• sezonowy przegląd roweru: od 100 zł;
• wymiana zużytych komponentów: od 20 zł;
• komplet kolarski na lato (spodenki na szelkach z koszulką): od 400 zł;
• komplet odzieży na wiosnę-jesień (bluza i długie spodnie): od 400 zł;
• komplet odzieży na zimę (kurtka i długie, ocieplane spodnie): od 500 zł;
• stanik sportowy: od 50 zł;
• bielizna termiczna (komplet góra i dół): od 200 zł;
• okulary rowerowe: od 150 zł;
• rękawiczki: od 50 zł;
• skarpetki: od 20 zł;
• ochraniacze na buty: od 100 zł;
• licznik rowerowy typu Garmin: od 1 000 zł;
• bike fitting: od 400 zł.

Z podanych powyżej cen jasno wynika, że na samym starcie należy dysponować kwotą ok. 10 tys. zł. 

Wszołek zauważył, że przy rozpoczęciu przygody z kolarstwem najważniejsze jest, aby amator jak najmniej zainwestował w to hobby. - W większości przypadków wygląda to tak, że amatorzy, którzy zaczynają kolarską przygodę, najpierw inwestują, a później nie jeżdżą - przyznał z bólem.

- Na początek wystarczy mieć prosty rower, zwykły strój sportowy, buty, kask i bidon. Jeśli ci się to spodoba i dalej będziesz chciał jeździć, to możesz zainwestować w lepszy sprzęt, który posiada licznik z nadajnikiem GPS, buty z zatrzaskami i inne gadżety - powiedział.

Taką inwestycją jest także bike fitting, czyli - w dużym uproszczeniu - ustawienie roweru pod własne preferencje. - Dzięki temu można ustawić najbardziej wygodną i optymalną pozycję za kierownicą, by czas spędzony na rowerze nie powodował dolegliwości i dyskomfortu. Bike fitting przeprowadzany jest przez specjalistów posiadających wiedzę z zakresu fizjoterapii - zakończył.

Norbert Amlicki

*** 

Podobał ci się ten materiał? Jeszcze więcej w ramach akcji "Korba na rower:

Jak przygotować się do wyprawy rowerowej? Rower i co dalej? 5 rzeczy, które musisz jeszcze miećPrecz z korkami. Rowery zmienią miasta na lepsze

Ten błąd popełnia każdy rowerzysta. Skutki mogą być opłakane