Kolejne przedstawienie to "Z twarzą przy ścianie" Anny Bednarskiej (w Teatrze Polskim w Bydgoszczy). Rok później pracowała w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, gdzie zrealizowała "Szeks show presents Yorick, czyli wyznania błazna", według scenariusza Andrzeja Żuławskiego. Kolejne realizacje reżyserki to powrót do dramaturgii współczesnej opisującej kalekie, wyjałowione międzyludzkie relacje i zdegradowany świat. W 2005 był "Honor Samuraja" Adama Rappa (Teatr w Jeleniej Górze), w 2006 "Prezydentki" Wernera Schwaba (Scena Polska w Czeskim Cieszynie). Kolejne przedstawienia Monika Strzępka przygotowywała wspólnie z Pawłem Demirskim. W tandemie z dramaturgiem powstały najpierw "Dziady. Ekshumacja" (Teatr Polski we Wrocławiu, 2007), następnie spektakl "Był sobie Polak, Polak, Polak i Diabeł..." (Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu, 2007), "Śmierć Podatnika" (Teatr Polski we Wrocławiu, 2007), "Diamenty to węgiel, który wziął się do roboty" (Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu, 2008), "Opera gospodarcza dla ładnych pań i zamożnych panów" (Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu, 2008) oraz "Sztuka dla dzieci" (Teatr im. Norwida w Jeleniej Górze, 2009).