Michał Boni, doktor nauk humanistycznych, kulturoznawca, od 2009 roku był członkiem Rady Ministrów i Przewodniczącym Komitetu Stałego RM. Odpowiadał za koordynację prac legislacyjnych. Wcześniej był sekretarzem stanu w Kancelarii Premiera. Boni jest specjalistą od zarządzania zasobami ludzkimi. Były działacz Kongresu Liberalno-Demokratycznego, później Unii Wolności, minister pracy i polityki socjalnej w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego, współtwórca programu Platformy Obywatelskiej w 2007 roku, w politykę zaangażował się w 1980 roku jako działacz "Solidarności". Od 1989 roku był członkiem władz krajowych związku, a w 1990 został przewodniczącym Zarządu Regionu "Mazowsze". W 1990 roku sprawował urząd podsekretarza stanu w ministerstwie pracy i polityki socjalnej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. W latach 1997-2001 był szefem gabinetu politycznego ministra pracy i polityki socjalnej Longina Komołowskiego w rządzie Jerzego Buzka. Pełnił również funkcję dyrektora Programu Reform Polityki Społecznej Instytutu Spraw Publicznych oraz konsultanta Polsko-Amerykańskiego Funduszu Przedsiębiorczości w dziedzinie spraw pracowniczych. Jest jednym z autorów programu "Solidarność pokoleń 50+", który ma pomóc osobom po 50. roku życia w powrocie na rynek pracy. Zasłynął jako negocjator ze związkami zawodowymi w kwestiach edukacji, służby zdrowia, tzw. specustawy stoczniowej czy rozwiązań emerytalnych, pracował między innymi nad ustawą o emeryturach pomostowych. Michał Boni urodził się 10 czerwca 1954 roku w Poznaniu. Ukończył wydział polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, ze specjalizacją kulturoznawstwa. Współpracował jako ekspert z fundacjami polskimi i międzynarodowymi, między innymi z Centrum Analiz Społeczno-Ekonomicznych (CASE), Centrum Stosunków Międzynarodowych, Polsko-Amerykańską Fundacją Wolności, Instytutem Nauki o Człowieku w Wiedniu. Był między innymi przedstawicielem pracodawców polskich w Fundacji na rzecz Poprawy Jakości Życia w Dublinie, doradcą w PKPP "Lewiatan" i w funduszu Enterprise Investors, zajmującym się inwestycjami typu private equity w Polsce i regionie Europy Środkowej. Autor wielu opracowań, artykułów i komentarzy. Kluczowy ekspert współpracujący przy powstawaniu Narodowego Planu Rozwoju na lata 2007-2013. W 1992 roku znalazł się jako tajny współpracownik Służby Bezpieczeństwa na tzw. Liście Macierewicza. Zaprzeczył zarzutom o jakiejkolwiek współpracy. W 2007 roku wydał publiczne oświadczenie, że w 1985 roku SB szantażem zmusiła go do podpisania deklaracji współpracy, grożąc ingerencją w sprawy rodzinne.