"Z nadejściem miesiąca maja, który pobożność wiernych już od dawna poświęciła Maryi Bogurodzicy, a duch Nasz przepełnia się radością, dostrzegamy wzruszające widowisko wiary i miłości, jakie wkrótce przedstawi cała ziemia na cześć Królowej Niebios. W tym bowiem miesiącu chrześcijanie, i w świątyniach i w domach, składają Bogurodzicy Dziewicy z tradycji przejęte hołdy czci i miłości. A w zamian zazwyczaj w tym czasie spływają z tronu naszej Matki częstsze i obfitsze dary Bożego zmiłowania" - pisał papież Paweł VI w encyklice "Mense maio". Majowe w Europie... Gromadzenie się i śpiewanie pieśni na cześć Matki Bożej było znane już na Wschodzie w V wieku. W Kościele Zachodnim w I tysiącleciu maj jako miesiąc Maryi święcono raczej sporadycznie. Zmieniło się to na przełomie XIII i XIV w. Król hiszpański Alfons X (zm. w 1284 r.) w jednym ze swoich wierszy "Niech przyjdzie dobry maj" opiewa błogosławieństwo tego miesiąca i zachęca, by czcić w nim Maryję. Z kolei bł. Henryk Suzo (zm. w 1366) pisze, że jako dziecko zbierał w maju kwiaty i niósł je Matce Bożej. W 1549 roku ukazała się w Niemczech książeczka pod tytułem: "Maj duchowy", gdzie po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi. W XVI w. nabożeństwo to bardzo usilnie propagował, głównie wśród młodzieży, św. Filip Nereusz, a w wieku XVII zaczęli je odprawiać włoscy dominikanie. W następnym stuleciu nabożeństwo majowe rozszerzało się na kolejne państwa i miasta, a jego propagatorem był jezuita o. Hannibal Dionisi, który w 1725 r. wydał w Weronie opisy różnorodnych form kultu Najświętszej Maryi Panny w maju. Największym apostołem nabożeństwa majowego w XVIII w. był również jezuita o. Alfons Mazzorali, którego oficjalnie uważa się za twórcę tej formy kultu maryjnego. Zakonnik całe swoje życie poświęcił szerzeniu tego nabożeństwa, a także wydał książkę do nabożeństwa na maj oraz przesłał do biskupów Italii list otwarty w sprawie ustanowienia maja jako miesiąca poświęconego Matce Bożej. Z Kolegium Rzymskiego Ojców Jezuitów zwyczaj praktykowania nabożeństwa majowego przejęły szkoły zakonne mieszczące się w innych krajach, a w 1814 r. papież Pius VII nadał mu ostateczną i całkowitą aprobatę kościelną, zaznaczając, że należy upowszechniać je i odtąd staje się ono znane w całej Europie, a wkrótce na całym świecie. ...i w Polsce W Polsce pierwsze nabożeństwo majowe wprowadzili jezuici w Tarnopolu w 1838 roku oraz misjonarze w Warszawie w kościele Świętego Krzyża w roku 1852. Natomiast rok później, 24 kwietnia 1863, abp Szczęsny-Potocki wydał przepis nakazujący regularne odprawianie nabożeństwa majowego w całej Archidiecezji warszawskiej. Wkrótce celebrowano je w diecezjach sandomierskiej, włocławskiej i płockiej, a następnie w pozostałych. W naszej ojczyźnie wielkimi orędownikami nabożeństwa majowego byli: księża A. Jełowiecki, St. Kloczkowski, T. Antoniewicz, St. Ulaniecki, o. Prokop - kapucyn oraz wielu pisarzy, kaznodziejów i misjonarzy. W 1839 roku ks. Wincenty Buczyński wydał we Lwowie pierwszą książeczkę o nabożeństwach majowych. Dziesięć lat później podobną broszurę wydano we Wrocławiu.