Nowicki jest absolwentem Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej (1964) oraz długoletnim pracownikiem naukowym Polskiej Akademii Nauk (1964-1970) i Politechniki Warszawskiej (1970-1986). Tytułu doktora (1972) oraz habilitację (1976) uzyskał na Politechnice Warszawskiej z zakresu ochrony atmosfery. Jest profesorem od 1992 roku. W 1989 pełnił funkcję wiceministra ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa, a w 1991 roku był ministrem w tym resorcie. Nowicki założył w 1992 roku Fundację EkoFundusz i był jej prezesem. Fundacja dysponuje pieniędzmi na inwestycje ekologiczne, które pochodzącą z redukcji polskiego zadłużenia zagranicznego. W latach 1994?1995 Nowicki był wiceprzewodniczącym Komisji ONZ ds. Ekorozwoju (UN Commission on Sustainable Development). W latach 1996-1997 był doradcą Sekretarza Generalnego OECD w Paryżu oraz członkiem Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk z siedzibą w Salzburgu. Był także przedstawicielem Polski w Komisji Europejskiej, w Komisji ds. Przemian w Przemyśle. W 1996 roku został laureatem największej w Europie nagrody "Der Deutsche Umweltpreis" w ochronie środowiska, za całokształt dokonań jako naukowiec, polityk i działacz ekologiczny o randze międzynarodowej. Pieniądze z tej nagrody przeznaczył na założenie fundacji, mającej na celu wspieranie rozwoju najlepszych absolwentów polskich uczelni w ochronie środowiska. Nowicki jest autorem ponad 170 publikacji z zakresu ochrony środowiska i ekorozwoju oraz 6 książek. Uczestniczył w kilkuset konferencjach krajowych i ponad stu konferencjach zagranicznych, na których wygłaszał referaty. Otrzymał odznaczenia państwowe: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą Republiki Federalnej Niemiec. Nowicki (bezpartyjny) jest żonaty; ma dwie córki. Interesuje się historią sztuki, architekturą, muzyką, religią, turystyką i krajoznawstwem.